Αναμφίβολα η υπόθεση του Ντομινίκ Στρος-Καν, ο οποίος μέσα σε 45 μέρες έχασε τα πάντα, αλλά ξέφυγε από την κόλαση, βάζοντας πλώρη για τον «παράδεισο», είναι ιδιαίτερη, πολυδιάστατη και εμπεριέχει πολλά διδάγματα για τους ... αναλυτές, τα ΜΜΕ αλλά και για την κοινή γνώμη στη σύγχρονη εποχή.
Η υπόθεση του DSK δεν θα μπορούσε να μην στρέψει πάνω της τα βλέμματα από ολόκληρη την Υφήλιο, αφού ο ρόλος και οι συμβολισμοί του Στρος-Καν ρυθμίζουν πολλές καταστάσεις παγκοσμίως. Δεν επρόκειτο για έναν άσημο γάλλο επιχειρηματία, για παράδειγμα, αλλά για τον επικεφαλής ενός παγκόσμιου και ιδιαιτέρως «ενεργού» χρηματοπιστωτικού οργανισμού εν μέσω κρίσης και προσπάθειας ανάκαμψης. Παράλληλα, προαλειφόταν για πρόεδρος της Γαλλίας, του δεύτερου μεγάλου πυλώνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μαζί με τη Γερμανία).
Τα διδάγματα της χολιγουντιανού τύπου ιστορίας του Ντομινίκ Στρος-Καν είναι πολλά και σίγουρα μπορούν να αποτελέσουν τροφή για σκέψη και προβληματισμό.
Ο Στρος-Καν εν ριπή οφθαλμού έχασε τα πάντα. Η σύλληψή του σόκαρε την κοινή γνώμη, ο ίδιος έγινε αντικείμενο χλευασμού, καθαιρέθηκε από το νο. 1 του ΔΝΤ και βγήκε από την κούρσα των γαλλικών προεδρικών εκλογών, με την εικόνα του, με τις χειροπέδες, τα γένια και το απελπισμένο βλέμμα να κάνει το γύρο του κόσμου.
Στην εποχή της ηλεκτρονικής πληροφορίας και της ταχύτατα διαδιδόμενης εικόνας, το τεκμήριο της αθωότητας έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Αυτό που μετράει είναι η εικόνα και η πληροφορία. Σύμφωνα με αυτές, ο DSK ήταν «τελειωμένος» (και σε αυτό έπαιξαν μεγάλο ρόλο οι ΗΠΑ).
Η συνεχής αύξηση της επιρροής των ιστοσελίδων δικτύωσης, των μπλογκς και των απόψεων που κατακλύζουν το Διαδίκτυο και μεταφέρονται και στα παραδοσιακά Μέσα μπορούν να στιγματίσουν και να καταστρέψουν ένα δημόσιο πρόσωπο, ακόμα και αν αυτά τα οποία υποστηρίζουν δεν έχουν βάση! Οι συνέπειες γίνονται ακόμα πιο καταστροφικές αν το δημόσιο πρόσωπο είναι πολιτικός, δεδομένης της εξάρτησης της άσκησης πολιτικής από τη διατήρηση του «ιδεατού προφίλ» που επιτάσσουν οι επικοινωνιολόγοι.
Ο γάλλος φιλόσοφος και φίλος του Στρος-Καν, Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, με προφητικό άρθρο του στο Daily Beast στις 16 Μαΐου, είχε κάνει έκκληση για να ισχύσει το τεκμήριο της αθωότητας για τον DSK, αφού «σέρνοντας τον στη λάσπη, οι πολιτικοί και ο τύπος υποπίπτουν σε τεράστια αδικία». «Αυτό που ξέρω είναι ότι τίποτε στον κόσμο δεν μπορεί να δικαιολογήσει το να ρίξουμε έναν άνθρωπο στα σκυλιά» έγραψε τονίζοντας ότι προβληματίζεται από το σύστημα της δικαιοσύνης, το οποίο ουσιαστικά «κατηγορεί» και στιγματίζει τον κατηγορούμενο μιας υπόθεσης μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο.
Τα λόγια του γάλλου φιλοσόφου βγήκαν αληθινά μετά από σύντομο χρονικό διάστημα. Οι κατηγορίες δεν έχουν καταρρεύσει, αλλά όλοι ξέρουν ότι στις 18 Ιουλίου, πολύ δύσκολα ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, δεν θα ξεμπερδέψει από αυτήν την ιστορία.
Η συγκεκριμένη υπόθεση πάντως αποτελεί μάθημα και για τα ίδια τα δημόσια πρόσωπα, τα οποία όταν κατέχουν υψηλές θέσεις σε οποιονδήποτε οργανισμό ή είναι διατεθειμένα να μπουν σε μία κουρσα σκληρού ανταγωνισμού και μάχης σημείων, όπως είναι οι προεδρικές εκλογές μιας χώρας, θα πρέπει να ξέρουν ότι η προσωπική τους ζωή δεν μένει εκτός της δημόσιας τους εικόνας. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι και το παραμικρό λάθος, προκαλεί επικοινωνιακό βατερλό.
Το ανησυχητικό είναι ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Ενδεχομένως, ο Στρος-Καν να προλάβει να δώσει το παρών στην κούρσα των προεδρικών εκλογών -που αν το επιτύχει θα είναι αυτομάτως φαβορί, έχοντας την ετικέτα του «θύματος»- όμως σε πολλές περιπτώσεις άδικου στιγματισμού δημοσίων προσώπων και μη, τα αποτελέσματα των κατηγοριών είναι καταδικαστικά, ακόμα και αν υπάρξει αθώωση του προσώπου.
Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται και όλες οι πλευρές, είτε πρόκειται για ΜΜΕ, είτε για την κοινή γνώμη να κρίνουν με γνώμονα τη σύνεση και το ρεαλισμό και όχι να παρασύρονται από απόψεις και πληροφόρηση, εν θερμώ.
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου