Της Πόπης ∆ιαµαντάκου
Η κοινωνία που χάνει το µέτρο του χιούµορ και τα όρια µεταξύ χλεύης και πλάκας χάνει τον αυτοσεβασµό της. Ανέδειξε νέους πρωταγωνιστές το τσίρκο της Αννίτας Πάνια. Τον «Αχ, Κούλα» - Γιάννη, την Κούλα αυτοπροσώπως και την ανταγωνίστριά της, επονοµαζόµενη και «αντιπρόσωπο» από µια δική της ατάκα∆εν είναι η πρώτη φορά που η ...Αννίτα εµφανίζεται παραγωγόςπαράδοξων ατραξιόν, µεπρωταγωνιστές ανθρώπους πασιφανώς ευάλωτους µπροστάστηγοητεία της κάµερας και της δηµοσιότητας, µε τρόπο ζωής και συµπεριφοράς πουέχουν µιαπαραδοξότητα γιατί προέρχονται από τις «γκρίζες»ζώνεςενόςκοινωνικού περιθωρίου.
Είτε ηφτώχεια είτετα βιώµατα και οι αντιξοότητες της ζωής είτε ηπαραδοξότητα τωνχαρακτήρων έχουνωςαποτέλεσµα να καλλιεργούνταιιδιόµορφεςσυµπεριφορές, εκείνοόµωςπου παρατηρεί κάποιος είναιότι ουδείς εκ των πρωταγωνιστών στις ατραξιόν των «Παρατράγουδων» δείχνει ναέχει τονπλήρη έλεγχο τηςαρένας στηνοποία επιδεικνύει τη«διαφορετικότητά» του για να απολαύσει ο ίδιος µια στιγµή τη θέρµη των τηλεοπτικών προβολέων που νοµίζειότι αντικαθιστούν την κοινωνική«αγκαλιά» και τοφιλοθέαµον αυθεντικές κανιβαλικές απολαύσεις και την ένοχη χλεύη απότην ασφάλεια του καναπέ.
Ενδεχοµένωςοιπροσφερόµενοι για τις ατραξιόν της Πάνια να συµµετέχουν εν γνώσει τουςσε µια µορφή σκηνοθεσίας της συµπεριφοράς τους:να υπερβάλλουν γιαναπροκαλέσουνγέλιο, να επιδίδονται σε ακραία µαϊµουδίσµατα γιανακρατηθούν στη σκηνή.Είναι όµωςπασιφανές ότιβρίσκονται υπό τηνεπήρεια της γοητείας µιας τηλεόρασης πουνοµίζουν ότι τουςδίνει τη δυνατότητα να γίνουν καιαυτοί πρωταγωνιστές, αδιαφορώντας ανπροσφέρουν τους εαυτούς στους στη χλεύητου φιλοθεάµονος. Γιατίχωρίς ναείναι επαγγελµατίες, χωρίςνα έχουν επίγνωση των κανόνων του θεάµατος και των δικαιωµάτων τους προσφέρουν µιαφυσική παραδοξότητα που διαθέτουν στο κανιβαλικό θέαµατηςυπόλοιπης τηλεόρασης.
Καιδυστυχώςαυτόέσπευσαν να το αξιοποιήσουν όλες οι σατιρικές εκποµπές της mainstream τηλεόρασης. Ο«Αχ, Κούλα»είναι ένας δίµετρος κύριος µε εµφανή τα σηµάδια της εγκατάλειψης στη µορφή του, ο οποίος γίνεται λόγωαυτών φιγούραπου προκαλεί τοβλέµµα.Αλλάκυρίως λόγω αυτών, ήδη θεωρείται η έκφραση του παθιασµένου έρωτά του προς την Κούλα – κυρία µεανάλογασηµάδιαφθοράς στη µορφή της – µια αστεία παραδοξότητα, αφού και οι δυο τους βρίσκονται εκτός των εµφανισιακών προδιαγραφών που επιβάλλει τοσύγχρονο µάρκετινγκ του έρωτα.Η κυρίαΚούλα αρνείται τονέρωτά τουκαι εµφανιζόµενη µεφτερά καιπούπουλα αναζητεί καριέρα αοιδού. Την ατραξιόν συµπληρώνει άλλη κυρία, παλαιότερηγνώριµοςτης αρένας τηςΠάνια, επονοµαζόµενη «αντιπρόσωπος»,µετις ίδιες φθορές του χρόνου και της εγκατάλειψηςστηµορφήτης, η οποία διεκδικεί τον έρωτατου Γιάννη επιδιδόµενη σε παντός είδους σκέρτσα. Κρεµιέται από τον λαιµό του, φιλιούνται on camera και άλλα παρόµοια που σε κανένα σόου δεν θαείχε κανείς διανοηθεί ναπαρουσιάσει. Καιγια ακόµηµεγαλύτερηκανιβαλική απόλαυση τουφιλοθεάµονος η κάµερα της εκποµπής µπήκε στο σπίτι τής εν λόγω και εκείνη έδειχνε στηνκάµερα κιλοτάκιατης για να επιβεβαιώσει την «καυτή» προσφορά της προς τον Γιάννη. Παντούστονκόσµουπάρχουν εκποµπέςόπουαυτοεκτίθενται άνθρωποι ευάλωτοι, προσφέροντας εαυτούςστονχλευασµό, θεωρώντας ακόµη και αυτόν µια κοινωνική εκδήλωσηπροσοχής στο πρόσωπό τους. ∆εν υπάρχει όµως η αναπαραγωγή όλων αυτών απότην υπόλοιπη τηλεόραση, ώστε να γίνονται αντικείµενο διπλήςεκµετάλλευσης.∆υστυχώς, είδαµεόλες τιςσατιρικές εκποµπές, από το «Τσαντίρι» του Λαζόπουλου µέχρι το «Ράδιο Αρβύλα» και το «Φώτης και Μαρία», να υπηρετούν αυτό ακριβώς που περίµενε και η εκποµπή τηςΠάνια, τονκανιβαλικόχλευασµό του αισθητικά διαφορετικού. Ο,τι πιο θλιβερό, ειδικά αυτές τις εποχές που έχουµε ανάγκη το γέλιο, ακόµη δε περισσότερο τιςαξίες και τη συνείδηση.
TANEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου