Οι δημοσιογράφοι ξέρουν

pitsirikos
Τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα στη ζωή μου. Ένα απ’ αυτά είναι πως τα τελευταία πέντε χρόνια γνώρισα εκατοντάδες δημοσιογράφους. Με πολλούς απ’ αυτούς συνεργάστηκα. Αυτό βελτίωσε δραστικά τις γνώσεις μου για τα ΜΜΕ αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισής τους.

Οι ... δημοσιογράφοι είναι μεγάλο σχολείο – ειδικά αν δεν έχεις ιδέα, όπως δεν είχα εγώ. Μιλώντας με δημοσιογράφους, κατάλαβα πόσο αφελής ήμουν – οι περισσότεροι Έλληνες συνεχίζουν να είναι.

Δημοσιογράφους ρωτούσα πριν απαντήσω τις προτάσεις για δουλειά που μου έγιναν. «Να πάω ή να μην πάω; Είναι εντάξει αυτός;» «Να μην πας» ή «Να πας, είναι πολύ εντάξει» ή «Να πας αλλά να προσέχεις γιατί αυτός θα προσπαθήσει να σου κάνει αυτό» ή «Πήγαινε αλλά κρατήσου μακριά του, μην έχεις πολλά – πολλά».

Οι συμβουλές των δημοσιογράφων ήταν πάντα σωστές. Δεν έπεσαν έξω ούτε μια φορά.

Βέβαια, ήμουν και τυχερός. Γνώρισα τους καλύτερους δημοσιογράφους – τουλάχιστον από πλευρά χαρακτήρα.

Από την άλλη, οι δημοσιογράφοι είναι σαν τις γυναίκες – αν τους φερθείς σωστά στην αρχή και τους στηρίξεις, θα το θυμούνται για πάντα και θα σου σταθούν.

Οι συνάδελφοι στον ΣΚΑΪ δεν ξέχασαν πως –αν και δεν είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ, ούτε καν δημοσιογράφος- δεν μπήκα ποτέ να κάνω εκπομπή, όταν έκαναν απεργία, και ήμουν πάντα στο πλευρό τους. Βέβαια, εγώ δεν το έκανα γι’ αυτούς – το έκανα για μένα, τις δικές μου αρχές τήρησα.

Συναναστρεφόμενος τους δημοσιογράφους, έμαθα χιλιάδες πράγματα για τα ΜΜΕ, τους πολιτικούς, τους εκδότες, τους καναλάρχες αλλά και τους άλλους δημοσιογράφους.

Πριν, έβλεπα εκπομπές ή διάβαζα άρθρα και δεν καταλάβαινα τι έπαιζε. Από τους δημοσιογράφους έμαθα τι ρόλο βαράει ο κάθε εκδότης και ο κάθε δημοσιογράφος, και τι κρύβεται πίσω από αυτά που λέγονται ή γράφονται.

Όποτε είχα κάποια απορία, επικοινωνούσα με ένα φίλο δημοσιογράφο και ρωτούσα. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι δεν λένε και πολλά λόγια – πάνε κατευθείαν στην ουσία: «Κοίτα πιτσιρίκο, αυτός δουλεύει γι’ αυτόν και πιέζει την κυβέρνηση για να κλείσει τη συμφωνία». Τέλος.

Οι δημοσιογράφοι ξέρουν πάρα πολλά και για τους συναδέλφους τους. Για την ακρίβεια, τα ξέρουν όλα –και τώρα που έχουν αγριέψει τα πράγματα, δίνουν ακόμα καλύτερο ρεπορτάζ: «Κοίτα πιτσιρίκο, αυτός δούλεψε εκεί, εκεί κι εκεί, τον έβαλε εκεί ο τάδε, είναι ο άνθρωπος των αφεντικών, τα παίρνει από αυτόν και από αυτόν, ο ρόλος του στην ΕΣΗΕΑ είναι αυτός και η αποστολή του είναι αυτή». Τέλος.

Έχοντας αποκτήσει όλο αυτόν τον πλούτο γνώσεων, βλέπω πια τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Είναι σημαντικό να ξέρεις. Πολύ σημαντικό.

Κι επειδή –μετά από τόση γνώση- ξέρω και τη συνέχεια, να σας παραπέμψω για μια ακόμα φορά σε ένα κείμενο που, όταν το έγραφα, δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο πετυχημένο και ακριβές θα αποδεικνυόταν σε τόσο σύντομο διάστημα:
«Τι έχει πάθει ο τάδε;»