Όταν μια Πόρσε γίνεται αφορμή για εθνικούς καυγάδες
Είναι αυτή η μανία των Ελλήνων και των Ελληνίδων για καυγά. Και για δίπολα και για διχασμούς και για εμφύλιους. Από τότε που πλακωθήκανε ο Αχιλλέας με τον Αγαμέμνονα και κόντεψε να πάει κατά διαόλου ο Τρωικός πόλεμος, ως σήμερα που κουτουλάμε ο ένας την κεφάλα του αλλουνού (και της αλληνής, δεν λέω…) για το αν είναι εγκληματίες όσοι οδηγούν γρήγορα και ακριβά και πολύστροφα αυτοκίνητα. Με ενδιάμεσους σταθμούς σε Βενιζέλο και Βασιλέα, Αριστερούς και Εθνικόφρονες, Ολυμπιακούς και Παναθηναϊκούς και βάλε και πάρε και δώσε. Αν είναι να σφαχτούμε μεταξύ μας, άλλο που δεν θέλουμε!...
Είχαμε μείνει όμως στα αμάξια. Στα αμάξια υψηλού κυβισμού για την ακρίβεια, που ενοχοποιήθηκαν για όλα τα κακά του κόσμου το τελευταίο τριήμερο. Αιτία η γνωστή τραγωδία στην εθνική οδό, που έκανε το έθνος να ξεχάσει αξιολογήσεις, τρόικες, θεσμούς και λοιπά συμπαρομαρτούντα. Άλλο τώρα αν τέτοια μέρα την ερχόμενη εβδομάδα θα συζητάμε ξανά για το Survivor και μόνο οι οικογένειες των θυμάτων θα θρηνούν ακόμη. Και των ταπεινών και των προβεβλημένων θυμάτων…
Ας δούμε λοιπόν δυο-τρία πραγματάκια για όλο αυτό το στόρι. Πρώτον να σταματήσει το παραμύθι με τους κωλοέλληνες που δεν έχουν καμιά παιδεία και βγάζουν την καφρίλα τους στο δρόμο. Έχω οδηγήσει στην Ευρώπη ολόκληρη και παντού τα ίδια συμβαίνουν. Να μη σας πω στην επαρχιακή Αμερική, όπου μόνο αν έχεις διαστημόπλοιο είσαι απολύτως ασφαλής. Απλώς εκείνο που αλλάζει είναι η ποιότητα του οδοστρώματος και η αστυνόμευση. Αλλά είναι διατεθειμένοι όσοι και όσες φωνάζουν σήμερα, να πληρώσουν αύριο υψηλότερους φόρους για να έχουμε ατσάλινη εποπτεία στις εθνικές οδούς; Το ρωτάω και ένα το κρατούμενο.
Δεύτερον, υπάρχει κάτι στα αυτοκίνητα που ονομάζεται ενεργητική ασφάλεια. Δεν είναι μόνο οι αερόσακοι, δεν είναι μόνο τα φρένα, δεν είναι μόνο το βάρος του οχήματος. Είναι και οι ίπποι, που σου επιτρέπουν να ξεφύγεις με μεγαλύτερη ευκολία σε μια δύσκολη στιγμή, είναι η ευστάθεια, είναι το σαφές τιμόνι. Τα έχουν αυτά οι Πόρσε του ντουνιά και άμα μπορούσα κι εγώ μια τέτοια θα αγόραζα. Μόνο που δεν θα πήγαινα με διακόσια, θα πήγαινα με απόλυτη ασφάλεια.
Τρίτο ζήτημα το ταξικό. Όχι ρε παλικάρια, δεν είναι όλοι οι πλούσιοι εγκληματίες οδηγοί, δεν θέλουν να μας σκοτώσουν και να μας εξοντώσουν. Η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία τους διακρίνεται από μια σχετική αγένεια στο δρόμο, αλλά αυτό δεν τους κάνει φονιάδες. Κρετίνους τους κάνει και πάλι μια μερίδα αυτών. Μη λησμονούμε ότι κι αυτοί στο σπιτάκι τους θέλουν να πάνε, δεν θέλουν να πάνε στο νεκροταφείο. Μην λησμονούμε και μη γενικεύουμε γιατί κάθε μέρα γίνονται πολύνεκρα ατυχήματα και το επόμενο μπορεί να προέλθει από κάνα Ζάσταβα. Τι θα λέμε τότε ακριβώς;
Τέταρτο και τελευταίο σημείο και να το κλείσουμε το θέμα. Διάβασα σήμερα το πρωί ένα ρεπορτάζ ότι η Πόρσε του θανάτου είχε λάστιχα δέκα ετών. Και θυμήθηκα τον δικό μου τον συνεργειατζή, που μου είχε πει ότι και στο ράφι να τα έχεις άμα περάσουν τρία χρόνια τα λάστιχα αρχίζουν να παθαίνουν πολυκαιρισμό. Δεν χρειάζεται να είσαι απόφοιτος Πολυτεχνείου για να το καταλάβεις, ούτε σου πουλάει παραμύθι ο λαστιχάς για να σε κλέψει. Αλήθεια είναι κι είναι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κοιτάς κάθε τρεις και λίγο. Γιατί κάτω από τα πόδια σου δεν έχεις ένα παιχνίδι, έχεις ένα κτήνος που ξεπερνάει σε βάρος τον ένα ή ενάμιση τόνο και δεν σταματάει τόσο εύκολα. Μάλλον δεν σταματάει καθόλου, όταν πας με διακόσια και τα λάστιχα κάνουν του κεφαλιού τους. Κι εκεί δεν έχει σημασία πόσο πλούσιος ή πόσο προκομμένος είσαι, δεν έχει καμία απολύτως σημασία
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου