H απαγορευμένη - και πολιτικά διακεκαυμένη - ζώνη για την ελληνική κυβέρνηση είναι η νομοθέτηση τώρα προληπτικών μέτρων για μετά το 2018. Το αντίστοιχο πολιτικό άβατο για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι το άνοιγμα, επίσης τώρα, της συζήτησης για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους...
Πρόκειται ίσως για τις δύο μοναδικές, πραγματικές και βαθιές, «κόκκινες γραμμές» Αθήνας και Βερολίνου στο νέο σίκουελ της αξιολόγησης και του ελληνικού δράματος. Και οι ισορροπίες στη διαφύλαξή τους θα κρίνουν αφ’ ενός την πολιτική επιβίωση αμφοτέρων και, αφ’ ετέρου την τελική μορφή του συμβιβασμού που αναζητείται από αύριο στην Ευρώπη.
Η «υποσχετική απεμπλοκής»
Συμφωνία στο αυριανό Eurogroup δεν πρόκειται να υπάρξει, όπως ήδη έχει προαναγγείλει η ελληνική κυβέρνηση και όπως επιβεβαίωσε χθες ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί. Το ιδανικό σενάριο για την Αθήνα, σ’ αυτή τη φάση, είναι μια «υποσχετική απεμπλοκής» που θα επιτρέψει την επιστροφή του κουαρτέτου και θα ανοίξει τον δρόμο για λύση στις 20 Φεβρουαρίου και το επόμενο τακτικό ραντεβού των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης.
Η διαδικασία όμως προβλέπεται ξανά αργή και βασανιστική, καθ’ ότι αμφότερες οι πλευρές κατεβαίνουν στον στίβο ζητώντας περίπου το ανέφικτο: Ο μεν Σόιμπλε ζητά από την Ελλάδα να νομοθετήσει, εδώ και τώρα, συγκεκριμένα μέτρα σε φορολογικό και ασφαλιστικό για μετά το 2018, ο δε Ευκλείδης Τσακαλώτος ζητά από τη Γερμανία δεσμεύσεις και «συγκεκριμενοποίηση» των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος που θα ισχύσουν μετά το 2018.
Τι πραγματικά ζητά η Αθήνα
Κατά τους αισιόδοξους σε Αθήνα και Βρυξέλλες - που δεν είναι λίγοι αυτή τη φορά - η διέξοδος μπορεί να κρύβεται στις αληθινές επιδιώξεις πίσω από τον μαξιμαλισμό των στόχων:
Στην πραγματικότητα, εκείνο που θέλει η Αθήνα είναι ένα πολιτικό «σήμα» από το Eurogroup το οποίο θα της ανοίξει τον δρόμο για το φθηνό χρήμα του Ντράγκι και την ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ.
Κι εκείνο που ζητά ο Σόιμπλε είναι μια συμφωνία που θα κρατά στο ελληνικό πρόγραμμα το ΔΝΤ και την οποία θα μπορεί να «πουλήσει» ως νέο τεκμήριο καλβινιστικής αυστηρότητας στο, καχύποπτο και προεκλογικό, εσωτερικό του πολιτικό ακροατήριο.
Ένα μήνυμα για τον Ντράγκι
Σύμφωνα με πηγές που βρίσκονται κοντά στη διαπραγμάτευση ο ελληνικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί με μια «πολιτική διαβεβαίωση» του Eurogroup - της 20ης Φεβρουαρίου - προς την ΕΚΤ ότι το εν ισχύ πρόγραμμα διασφαλίζει, και θα συνεχίσει να διασφαλίζει, πως το ετήσιο κόστος αποπληρωμών του ελληνικού χρέους δεν θα ξεπερνά το 15% του ΑΕΠ της χώρας. Το εν λόγω πλαφόν είναι και το «κλειδί» για να μπορέσει η ΕΚΤ να χαρακτηρίσει βιώσιμο το ελληνικό χρέος και να ανοίξει τη στρόφιγγα της ποσοτικής χαλάρωσης για την Αθήνα.
Το «ήπιο» σενάριο για τον κόφτη
Αντιστοίχως, και κατά τις ίδιες πηγές, το αίτημα Σόιμπλε και ΔΝΤ μπορεί να ικανοποιηθεί με τη νομοθέτηση του διευρυμένου κόφτη για ένα «ικανό χρονικό διάστημα» μετά το τέλος του προγράμματος. Στο σενάριο που τελεί αυτή τη στιγμή υπό διαμόρφωση μεταξύ Αθήνας και Κομισιόν, ο κόφτης θα περιλαμβάνει μεν πρόβλεψη για μείωση του αφορολόγητου και περικοπές στις συντάξεις - δεν θα ποσοτικοποιεί όμως τα μέτρα και θα ορίζει κλιμακωτή και σταδιακή ενεργοποίησή τους.
Δηλαδή, ο «μηχανισμός διόρθωσης» που θα ψηφίσει, εάν επέλθει συμφωνία, το ελληνικό κοινοβούλιο δεν θα προβλέπει συγκεκριμένο ποσό μείωσης του αφορολόγητου, ούτε θα προσδιορίζει ποσοστά και πεδία περικοπών στις συντάξεις. Αυτό θα γίνει εάν και εφ’ όσον υπάρξει απόκλιση από τον στόχο για το πλεόνασμα μετά το 2018, η δε έκταση των περικοπών θα είναι ευθέως ανάλογη με το ποσοστό της εν λόγω απόκλισης.
Ως πρώτο μέτρο, δε, προς ενεργοποίηση θα ορίζεται το «ψαλίδι» στο αφορολόγητο και οι περικοπές στις συντάξεις θα είναι η «έσχατη καταφυγή», όπως λέει χαρακτηριστικά κυβερνητικός παράγοντας.
Ο μαξιμαλισμός του Σόιμπλε
Οι πιθανότητες να περπατήσει αυτό το, σχετικά, ήπιο σενάριο θα μετρηθούν σε πρώτο χρόνο από την στάση του Σόιμπλε στο αυριανό Eurogroup.
Έμπειρη κυβερνητική πηγή σημειώνει ότι οι συνθήκες στην γερμανική προεκλογική αρένα σκληραίνουν κι αυτό δεν είναι καλό για την Ελλάδα. Εξ ου ενδεχομένως και τα τελευταία μηνύματα από το Βερολίνο βάζουν στο τραπέζι πιο σκληρές εκδοχές - όπως εκείνη, που αξιώνει άμεση εφαρμογή του μειωμένου αφορολόγητου με ισχύ από το 2018.
Στο ευρωπαϊκό προεκλογικό τερέν όμως, ο Σόιμπλε δεν είναι πλέον ο μοναδικός παίκτης. Οι δε πληροφορίες φέρουν την πίεση Βρυξελλών και Φρανκφούρτης προς το Βερολίνο να κλιμακώνεται πολλαπλώς.
Με την επισήμανση πως ένας εκτροχιασμός του ελληνικού ζητήματος, στη σκιά της ακροδεξιάς επέλασης στην Ευρώπη, δεν θα πιστωθεί απαραιτήτως ως παράσημο στο τιμωρητικό δόγμα Σόιμπλε.
Και πως μπορεί εξίσου εύκολα να χρεωθεί ως, πολιτική και προεκλογική, προσωπική αποτυχία της Μέρκελ
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου