“Να πληρωθούν άμεσα όλα τα χρωστούμενα και να μη χαθεί καμία θέση εργασίας”

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Ένωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών

Οι εξελίξεις στον ΔΟΛ ένα πράγμα μας δείχνουν για ακόμη μία φορά: Ότι στον καπιταλισμό οι επιχειρήσεις κλείνουν και ανοίγουν με κριτήριο την τσέπη του εργοδότη. Αν γεμίζει ή δεν γεμίζει το σεντούκι δηλαδή....

Τώρα, χρησιμοποιούνται οι συνάδελφοι του ΔΟΛ ως ανθρώπινη ασπίδα για να σωθεί η εταιρεία. Οι ίδιοι που χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» για τους πιθανούς μελλοντικούς ανέργους του ΔΟΛ, είναι αυτοί που τους έχουν αφήσει 5 μήνες απλήρωτους.
Δεν έχουμε κοινά συμφέροντα με κανέναν Ψυχάρη και κανένα τσιράκι του που εμφανίζεται ως σωτήρας, τους τραπεζίτες και την κυβέρνησή τους, που προβάλλει «νέες» λύσεις «κοινωνικής οικονομίας», παλιές όσο και ο καπιταλισμός. Η επίκληση του Ομίλου για την ιστορικότητά του δεν αποτελεί κριτήριο για τη διάσωσή του.
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Το κριτήριο των συναδέλφων στον ΔΟΛ, αλλά και όλων των εργαζομένων, πρέπει να είναι δουλειά με δικαιώματα που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες. Να πληρωθούν άμεσα όλα τα χρωστούμενα και να μη χαθεί καμία θέση εργασίας. Αυτό πρέπει να διεκδικήσουν, μακριά από τους καλοθελητές που θα πλασάρουν τα αιτήματα της εργοδοσίας ως αιτήματα των εργαζομένων.
Και εμείς οι εργαζόμενοι στα πρακτορεία, έχουμε κοινούς εργοδότες με τους συναδέλφους του ΔΟΛ. Μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και γνωρίζουμε πως η εργοδοσία θα εκμεταλλευθεί τις εξελίξεις στον ΔΟΛ προς όφελός της.
Κάνουμε γνωστό πως δεν θα αποδεχθούμε κανένα τετελεσμένο, καμία μείωση των δικαιωμάτων μας. Τα πρακτορεία και ο ΔΟΛ έβγαζαν χρυσάφι από τη δουλειά μας! Να το βάλουν τώρα για να πληρώσουν τους εργαζόμενούς τους.
Και βέβαια σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις φαίνεται και η ευαισθησία της «αριστερής» κυβέρνησης που συντηρεί το νομικό πλαίσιο που προβλέπει ότι σε περίπτωση πτώχευσης μιας επιχείρησης οι εργαζόμενοι έρχονται τελευταίοι να πάρουν ότι έχει απομείνει από τις τράπεζες.
Ο συντονισμός του αγώνα είναι μονόδρομος. Η οργάνωσή του σε κατεύθυνση που να αμφισβητεί την εξουσία του εργοδότη και να προβάλλει την εξουσία που στο επίκεντρό της θα έχει τον εργαζόμενο και τις ανάγκες του, είναι η μόνη λύση.