Είναι καιρός να «ξεβολευτώ»

…γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος στο Facebook
Έβγαλα αυτό το σέλφι φεύγοντας από το «Βήμα» στις 10 Αυγούστου. Χαίρομαι που συμμετείχα μαζί με πολλούς συναδέλφους σε μια προσπάθεια να διατηρηθεί η εφημερίδα ανοιχτή. Ήταν μια δύσκολη δοκιμασία, αλλά θα έλεγα πώς μάλλον ήταν ευκολότερη από αυτή που περνούν τουλάχιστον δύο εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους που έχουν χάσει τη δουλειά τους, που έφυγαν στο εξωτερικό ή που δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται...

Εμείς τα καταφέραμε γιατί ήμασταν τυχεροί και γιατί μας κράτησε όρθιους η συνειδητοποίηση ότι ανήκουμε σε μια συγκεκριμένη δημοσιογραφική παράδοση. Σίγουρα θα γραφτούν πολλά για τη συμβολή του Χρήστου Λαμπράκη και του Σταύρου Ψυχάρη στον Τύπο. Κατά τη γνώμη μου το μυστικό της επιτυχίας τους ήταν ο σεβασμός σε δημοσιογράφους επιλεγμένους με αυστηρά κριτήρια και η μέριμνα για την κατοχύρωση της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας τους. Η στρατηγική τους ήταν να εντάσσουν σε μια έκδοση όλες τις προοδευτικές θέσεις και απόψεις με μοναδικό όρο και προϋπόθεση την ποιότητα και το υψηλό επίπεδο στη σύλληψη, την ανάπτυξη και την επεξεργασία τους. Από εκεί και πέρα η εκδοτική επιρροή ερχόταν από μόνη της. Κατά κανόνα τη διαχειρίστηκαν με αίσθημα ευθύνης. Τα όποια λάθη, που ασφαλώς έγιναν, δεν μπορούν να επισκιάσουν τη θετική συμβολή τόσων δεκαετιών.
Η επιτυχία να παραμείνουν ανοιχτά τα μέσα του ΔΟΛ οφείλεται σε όλους όσοι εργαστήκαμε αυτή την κρίσιμη μεταβατική περίοδο, αλλά ανήκει κυρίως στον διευθυντή του «Βήματος» Αντώνη Καρακούση που τα κατάφερε χάρη στην αντοχή, την πίστη, τη διπλωματικότητα και τον απίθανο συνδυασμό ανθρωπιάς και αταραξίας που τον διακρίνει, στον διευθυντή σύνταξης Σήφη Πολυμίλη, κορυφαίο ταλέντο στη διαχείριση ανθρώπων και από τους λίγους δημοσιογράφους με σταθερή σχέση με την έννοια της λογικής, στον Γιάννη Πρετεντέρη, που μας έδωσε κρίσιμες «ενέσεις θάρρους», ιδίως ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι που ήμασταν όλοι έτοιμοι (ακόμα και οι δικηγόροι μας) να πιούμε το κονιάκ της παρηγοριάς και στον διευθυντή των «Νέων» Παναγιώτη Λάμψια, «vintage ΔΟΛ», δημοσιογράφο του «Βήματος» από τη δεκαετία του ’90, που μετά από μια δεκαετία στο «Έθνος» επέστρεψε και δούλεψε στα «Νέα» με πείσμα και μαχητικότητα.
Προσωπικά, μετά από την αναγκαστική απόλυση όλων μας, που έγινε βάσει των σχετικών νομοθετικών προβλέψεων στις 10 και στις 11 Αυγούστου, αποφάσισα να μη συζητήσω την πιθανή επανένταξή μου στη συνέχεια του ΔΟΛ. Ο λόγος είναι μια σύμπτωση που με έπεισε πως είναι καιρός να «ξεβολευτώ» και να διερευνήσω νέες ευκαιρίες συμμετοχής στον Τύπο. Οι νέες ευκαιρίες αυτές θα αποκρυσταλλωθούν εν καιρώ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μετά από όλη αυτή την περιπέτεια, η επιτυχία του «Βήματος» και των «Νέων» είναι σχεδόν εξασφαλισμένη.
Παρά το ότι κακώς δεν δόθηκε η ευκαιρία σε ορισμένους σπουδαίους δημοσιογράφους, γραφίστες, διορθωτές, photo editors, τεχνικούς, και στελέχη του διοικητικού προσωπικού να ενταχθούν στη συνέχεια των εκδόσεων, είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι, έμπειροι, δοκιμασμένοι κι επιτυχημένοι, παραμένουν στις θέσεις τους και ασφαλώς φέρουν εντός τους το πνεύμα που έκανε τα μέσα του ΔΟΛ να δεσπόζουν στον Τύπο. Κατά συνέπεια, όλοι, εντός ή εκτός, όσο κι αν συμμετείχαμε σε μια μακρά παράδοση για την οποία είμαστε υπερήφανοι, κοιτάζουμε σταθερά μπροστά και νοσταλγούμε το μέλλον.