Όταν η Φώφη Γεννηματά μπλέκει με τους βαρόνους της ΠΑΣΟΚάρας
Ξεκινώ σήμερα δίνοντας συγχαρητήρια! Συγχαίρω τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που δυο φορές προσπάθησαν να τους πουλήσουν μια άχρωμη, άγευστη, άχρωμη παραμύθα ως το φαντασμαγορικό μέλλον της κεντροαριστεράς και διόλου δεν μάσησαν. Ούτε η ΔΗΜΑΡ ούτε το Ποτάμι πήραν πάνω από 10 % σε εκλογική διαδικασία και λίαν συντόμως είδαν τις τύχες τους να παίρνουν την κάτω βόλτα. Ενώ στην Γαλλία, την πατρίδα του φρατερνιτέ, του εγκαλιτέ και του λιμπερτέ, μια χαρά το χάψανε το σενάριο του Μακρόν. Μια μπουκιά το κάνανε και βρέθηκαν τώρα με τα χέρια δεμένα. Να πρέπει να επιλέξουν σώνει και καλά τον εκλεκτό των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, αυτόν τον άθλιο τύπο που δεν πιστεύει σε τίποτα και σε κανέναν, τον άνθρωπο χωρίς ιδιότητες που θα έλεγε κι ο συγχωρεμένος ο Μούζιλ, για να μην τους κάτσει στο σβέρκο η Λεπέν. Υπό αυτές τις συνθήκες, η ωριμότητα του ελληνικού εκλογικού σώματος είναι το λιγότερο εκτυφλωτική!..
Πάμε όμως και στο θέμα το πολιτικό της ημέρας, γιατί σήμερα είναι που βγαίνει (βγήκε, ανάλογα ποια ώρα το διαβάζετε αυτό) η Φώφη Γεννηματά για κρίσιμη ομιλία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Της ΠΑΣΟΚάρας δηλαδή, για να το γράψω κι ελληνικά, μιας και ακούγονται κάτι τριξίματα από τον τάφο του Ανδρέα Παπανδρέου. Θέμα της ομιλίας; Όλος αυτός ο καυγάς που έχει προκύψει μεταξύ της προέδρου του κόμματος από την μία πλευρά και του γραμματέα Στέφανου Ξεκαλάκη από την άλλη. Με τον τελευταίο μάλιστα συντάχθηκε ανοιχτά ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης, ενώ υπήρξε και υποστηρικτική παρέμβαση τριών μελών του Πολιτικού Συμβουλίου, συγκεκριμένα των Έλενας Αναστασίου, Σωτήρη Ζαρπαλά και Ανδρέα Σπυρόπουλου.
Η οποία παρέμβαση των «τριών» κατέληγε σε ένα αξιοθαύμαστο τουρλουμπούκι, που θύμιζε τις καλύτερες μέρες του Σωτήρη Κωστόπουλου. Διότι μπορείς να βγάλεις τη Δημοκρατική Συμπαράταξη από το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις το ΠΑΣΟΚ από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Απολαύστε υπεύθυνα:
«Το ανοιχτό πολιτικό συνέδριο θα ενοποιήσει το ιστορικό αφήγημα της παράταξης και θα καθορίσει τις προγραμματικές θέσεις, τον μεταβατικό τρόπο λειτουργίας, την πολιτική φυσιογνωμία του μελλοντικού φορέα και την κατάρτιση του οδικού χάρτη σχετικά με τις διαδικασίες που θα μας οδηγήσουν σε αυτόν.»
Άντε και αντίο, θα σε δω στο πλοίο που λέει και το άσμα. Και στα σανσκριτικά να τα είχανε γράψει, κάτι παραπάνω θα καταλαβαίναμε. Όλα αυτά βεβαίως δεν έχουνε καμία σχέση με την πραγματικότητα ή την κεντροαριστερά, εσωκομματικά παιχνιδάκια είναι μπας και πριονίσει η αντιπολίτευση τη Φώφη και δεν της αφήσει ανοιχτό πεδίο να κάνει παιχνίδι. Να την έχει υπό κηδεμονία δηλαδή, ίσα ίσα να υπάρχει ως εικόνα προς τα έξω, και τις αποφάσεις να τις παίρνουν οι πάσης φύσεως βαρόνοι πίσω απ’ τις κουίντες. Εξ ου και βάζουν τα «λιμά» να κάνουν τον σαματά, καθώς οι ίδιοι δεν έχουν τα άντερα να δείξουν τα μούτρα τους.
Μόνο που δεν τους βγαίνει το γαμημένο το «αφήγημα». Διότι μπορεί να μην είναι ρήτωρ η Γεννηματά και να διακρίνεται από μια ιδεολογική θολούρα, αλλά αυτή την εποχή αποτελεί το μοναδικό ατού της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Και αναγνωρισιμότητα διαθέτει (από Ανδρουλάκη, μόνο τον Μίμη ξέρει ο ελληνικός λαός) και καθαρό μητρώο (μηδέν συμμετοχή στα μεγάλα σκάνδαλα) και μπορεί κάποιος ή κάποια να ταυτισθεί μαζί της (κάτι που δεν γίνεται ούτε σε χίλια χρόνια να συμβεί με τον Μπένυ) και σε μια εποχή φθοροποιού εξαλλοσύνης (Άδωνι μ’ ακούς;) λειτουργεί απολύτως καθησυχαστικά με τη μετριοπάθειά της. Κι άμα την κάνει, θα ψάχνουν να βρουν τις ψήφους τους στις κάλπες τα αξιότιμα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου. Εκτός κι αν ακολουθήσουν το φωτεινό παράδειγμα του Ιάσωνος Φωτήλα…
Χρ. Ξανθακης - newpost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου