Δημήτρης Ψαρράς
Δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πιο ακατάλληλο πρόσωπο από τον Βύρωνα Πολύδωρα για τη θέση του προέδρου στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Οσο κι αν αντιμετωπίζει κανείς με συμπάθεια την πολιτική αφέλεια του γνωστού στελέχους της Δεξιάς, όσο κι αν ο κ. Πολύδωρας έχει καταφέρει κατά καιρούς να προκαλέσει το χαμόγελο σε φίλους και αντιπάλους, ακόμα και η σκέψη ότι θα αναλάβει αυτός να «βάλει σε τάξη» το ραδιοτηλεοπτικό χάος, προκαλεί γενική θυμηδία...
Στέλεχος της «βαθιάς» Δεξιάς, ο κ. Πολύδωρας διαγράφτηκε από τη Ν.Δ. τον Δεκέμβριο του 2013, όταν καταψήφισε τον νόμο για τα ακίνητα που πρότεινε η κυβέρνηση Σαμαρά. Η ένταξή του στο «αντιμνημονιακό» στρατόπεδο ήταν πάντως όψιμη. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε υποδείξει ως κυβερνητική λύση τη συνεργασία της Ν.Δ. με τη Χρυσή Αυγή, ακολουθώντας τη γνωστή γραμμή Μπαλτάκου. Βέβαια μετά τη διαγραφή του έφτασε να χαρακτηρίσει τον κ. Σαμαρά «φοβισμένο, υστερικό ανθρωπάκι, πλουσιόπαιδο για την ακρίβεια, που του πήραν το παιχνίδι που το ίδιο τούς είχε κλέψει» και την πολιτική συμμαχία της εποχής εκείνης «τρελούς ηγέτες» και «ολοζώντανο φασισμό» (εφ. «Kontranews», 29.12.2014).
Ακόμα βαρύτερους χαρακτηρισμούς είχε εκτοξεύσει παλιότερα και προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ: «Η όψη του Σημίτη είναι η όψη της ύβρεως, της ασέβειας, της αναίδειας, της ιεροσυλίας και της συκοφαντίας. Αίσχος σας Σημίτηδες, Αρσένηδες, Πάγκαλοι, φαρισαίοι, μειοδότες, υποκριτές!» (6.7.1996). Σε προηγούμενο κείμενο είχε χαρακτηρίσει «ηθική ψώρα» και «εθνοπροδοτική» την κυβέρνηση Σημίτη. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι για τον κ. Πολύδωρα πρέπει να εκτελεστούν. Μάλιστα απειλεί ότι θα προβεί ο ίδιος στις εκτελέσεις: «Ξέρω τι θα σας πω εγώ: Γουδή! Και δεν θα το πω μόνον με λόγια. Απλά, σας προειδοποιώ» (23.3.1996).
Ινδαλμα της Ακροδεξιάς
Μη φανταστεί πάντως κανείς ότι ο κ. Πολύδωρας με κάποιο μαγικό τρόπο μεταπήδησε στην… Αριστερά. Παραμένει σταθερά στον ευρύτερο χώρο της Ακροδεξιάς. Και όπως τον ξεχώριζε παλιότερα ο Καρατζαφέρης και ο ΛΑΟΣ ως εθνικόφρονα εξαίρεση στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ., έτσι και σήμερα τον εξυμνεί η Χρυσή Αυγή, εντοπίζοντας ως μοναδικό του ψεγάδι την αργοπορημένη αποκόλλησή του από την ηγεσία της Δεξιάς.
Οι ιδιαίτερες σχέσεις με την Ακροδεξιά συνοδεύουν τον κ. Πολύδωρα από την αρχή της καριέρας του. Σύμφωνα με παλιό ρεπορτάζ της Ντόρας Νταϊλιάνα, υπήρχαν «καταγγελίες συνυποψηφίων του ότι εκλέχτηκε με εντολή από τον Κορυδαλλό», δηλαδή τους φυλακισμένους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος («Ελευθεροτυπία», 12.7.1983).
Και για να μην τον ξεχάσουν οι νοσταλγοί της χούντας φρόντιζε κατά καιρούς να συμμετέχει στις εμφυλιοπολεμικές επετείους, τις οποίες το ίδιο το κόμμα του είχε αποκηρύξει ως γιορτές μίσους (λ.χ. στην επέτειο των Δεκεμβριανών, 5.12.1999).
Με κάθε ευκαιρία θυμόταν τα «καλά» της δικτατορίας:
«Θυμήθηκα πως η δικτατορία είχε θεσπίσει τον εορτασμό της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων. Καλώς και δικαίως. Θυμήθηκα ακόμη πως η Πολεμική Αρετή των Ελλήνων εγιορτάζετο στις 29 Αυγούστου, επέτειο της νίκης της δημοκρατίας στον Γράμμο και το Βίτσι. Δεν άφησαν ούτε την ίδια ημερομηνία. Και εγώ ερωτώ: Γιατί; Μήπως θα προτιμούσαν να νικούσαν σ’ εκείνα τα βουνά, τότε, οι κομμουνιστές; Ετσι φθάσαμε στον εορτασμό της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων τον Δεκαπενταύγουστο. Ενας εορτασμός “σούπα”» (15.7.1996).
Δεν δίσταζε μάλιστα να καταγγείλει τη Μεταπολίτευση, μιλώντας για τη «συνολική παρακμιακή εικόνα που χαρακτηρίζει αυτή την επέτειο», ενώ τολμούσε να ταχθεί εμμέσως πλην σαφώς υπέρ των στρατιωτικών πραξικοπημάτων:
«Αν δεν είχε απαξιωθεί τόσο δραματικά και με εθνική συμφορά η εκδοχή της επεμβάσεως του στρατού, σήμερα το βήμα της νεαρής δημοκρατίας δεν θα ήταν έτσι ασταθές και... αυτάρεσκα οκνηρό» (24.7.1995).
Οσο για την πολιτική του παρέμβαση, είναι γνωστό ότι ο κ. Πολύδωρας έμεινε στη μνήμη μας ως ο υπουργός Δημόσιας Τάξης που «έλυσε τα χέρια» των οργάνων, εξυμνώντας τα ΜΑΤ και ανακηρύσσοντας σε «πραίτορες» την ηγεσία της αστυνομίας, την ίδια στιγμή που κάλυπτε τα βασανιστήρια σε αστυνομικά τμήματα και συμμετείχε στη συγκάλυψη της «ζαρντινιέρας».
Τα scripta του Βύρωνα
Ο κ. Πολύδωρας είναι πολυγραφότατος. Είναι κατά συνέπεια κάπως δύσκολο να κρύψει τις βαθύτερες πεποιθήσεις του. Θεωρεί ότι ως πολιτεία έχουμε «λιγάκι παραπάνω ελευθερία από όση χρειάζεται» (29.7.1995). Για τον επίδοξο πρόεδρο του ΕΣΡ «η Ελλάδα είναι το έθνος μήτρα και οδηγός όλων των εθνών» (13.5.1996) και βέβαια «η φυλή είναι το βιολογικό χαρακτηριστικό του έθνους» (3.9.1996).
Ατάκες Βύρωνα Πολύδωρα
Οι θέσεις του προσεγγίζουν τις θεωρίες για την «καθαρότητα της» φυλής:
«Το κεφάλαιο της “καθαρότητας” της φυλής έχει αποδοκιμασθεί στη διεθνή ουμανιστική κουλτούρα λόγω της βιαιότητας με την οποία αυτές οι αρχές επιχειρήθηκε από τον Χίτλερ να εφαρμοστούν - χωρίς παρά ταύτα να έχει χάσει ολοσχερώς την αξία του [...] Με τον μεγάλο αριθμό λαθρομεταναστών συντελείται βαθμιαία μια αλλοίωση των εθνικών χαρακτηριστικών, βιολογικών και πολιτιστικών, της κοινωνίας μας» (3.5.1995).
Για το προσφυγικό ο κ. Πολύδωρας είχε εδώ και δέκα χρόνια τοποθετηθεί υπέρ των πιο ακραίων φωνών.
Τον Σεπτέμβριο του 2006, μιλώντας στο άτυπο ευρωπαϊκό συμβούλιο υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών, είχε περιγράψει με ανατριχιαστικό τρόπο τη στρατηγική του:
«Οι περιπολίες είναι η πιο τελευταία και άχαρη διαδικασία απόκρουσης του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης. Γιατί απ’ τη μια στιγμή είναι στη βάρκα σαν απρόσκλητοι επισκέπτες και την επόμενη στιγμή τρυπούν τη βάρκα και γίνονται ναυαγοί. Και υποχρεώνομαι εγώ που κάνω τις περιπολίες να μετατραπώ σε νοσηλευτή και φιλάνθρωπο και να τους περιθάλψω. Αυτές δεν είναι σκηνές από τη δική μου φαντασία, είναι από το πεδίο συγκρούσεως ή αποκρούσεως.
»Στην ίδια λογική η έννοια του επαναπατρισμού είναι πολύ αμφίβολη διότι αυτοί πετάνε το διαβατήριο και την ταυτότητα και γίνονται άνθρωποι χωρίς πατρίδα, κυνηγοί της ελπίδας. Παρακολουθώντας την ωραία προσπάθεια του κ. Φρατίνι να πάμε στη Λιβύη και να συνεργαστούμε για να αποκρούσουμε το φαινόμενο του αφρικανικού κύματος, σας λέω να πάμε και στα απώτερα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας για να αποκρούσουμε το ασιατικό κύμα, αλλά και στα βαλκανικά σύνορα για να αποκρούσουμε το ευρασιατικό κύμα. Ετσι θα έχουμε ένα ολοκληρωμένο σχήμα διασφάλισης των ευρωπαϊκών συνόρων».
Πίσω από τις πολιτικές του αναλύσεις κρύβεται βαθιά θρησκοληψία: «Το AIDS, η βαριά και ανίατη νόσος, είναι μήνυμα του Θεού» (1.12.1995).
Οι απόψεις του σε ορισμένα σημεία θυμίζουν τους υπερσυντηρητικούς του Τραμπ: «Για μας, για την Ελλάδα, το συμφέρον μας είναι να βγει ο Ερμπακάν. Να ανέβουν οι ισλαμιστές στην εξουσία. Ωστε να πάψουν να εκμεταλλεύονται οι “κοσμικοί” της Τουρκίας τον ρόλο τους τον δήθεν ανασχετικό» (10.6.1996).
Ο Βύρων και η τηλοψία
Και ποιες είναι οι ειδικές απόψεις του κ. Πολύδωρα για τα μέσα ενημέρωσης, δηλαδή τον τομέα που καλείται να υπηρετήσει; Ασφαλώς δεν αρκεί το γεγονός ότι τον περασμένο Φεβρουάριο υποστήριζε τον νόμο Παππά, δηλώνοντας ότι «βάζει τέρμα στην ασυδοσία των νταβατζήδων».
Το 1996 είχε συμμετάσχει στην κοινή συνεδρίαση της παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ενωσης και της Unesco, όπου μίλησε για το «προσφιλές» του θέμα, δηλαδή το θέμα «της οργανώσεως της άμυνας των εθνικών πολιτισμών έναντι της επέλασης της κουλτούρας της κατανάλωσης».
Σύμφωνα με τον κ. Πολύδωρα, η «εταιρειοκρατική ιδεολογική αντίληψη του κόσμου επελαύνει με δύναμη και πίεση “οδοστρωτήρα” πάνω στις συνειδήσεις των πολιτών και των κοινωνιών. Ενα φοβερό μείγμα προβολής υλικών αγαθών και (βλακωδών) προτύπων συμπεριφοράς πέφτει υπό μορφήν αεροπορικού βομβαρδισμού (με βόμβες ναπάλμ) και κατακαίει τις παλιές καλές ιδέες, αξίες και εν τέλει τις συνειδήσεις. Τα σμήνη εφόδου αυτών των αεροπορικών βομβαρδισμών είναι τα mass media με συντονιστή (σε κεντρικό θάλαμο επιχειρήσεων) αυτών των εξορμήσεων τα δορυφορικά –διεθνή– υπερπλανητικά κέντρα “επικοινωνιακής” εξουσίας.
»Ετσι, με αυτόν τον τρόπο του ψυχολογικού εκβιασμού ή της πλύσεως εγκεφάλου, διαμορφώνονται τα νέα πρότυπα εθνικής, ηθικής, πολιτιστικής συμπεριφοράς (για την ακρίβεια αντεθνικής, ανήθικης και υποπολιτιστικής συμπεριφοράς). Η “νέα κουλτούρα”, που είναι το ιδεολογικό υπέδαφος πάνω στο οποίο θα οικοδομηθεί η Νέα Τάξη πραγμάτων. Το μέγα πείραμα επί των ανθρώπων».
Με άλλα λόγια, ολίγη από Τσόμσκι και πολλή από Λιακόπουλο. Κατά «διαβολική» σύμπτωση αυτά τα έγραφε ο κ. Πολύδωρας στις 6.6.1996. Μ’ αυτές τις σκέψεις κατέληγε στο σύνθημα: «Αντίσταση Τώρα!».
Ενας δεξιός διανοούμενος;
Με τη χαρακτηριστική του άνεση σε μεγαλοστομίες ο κ. Πολύδωρας είχε αποκαλύψει τις μύχιες επιθυμίες του: «Θα ήθελα να ήμουν ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας» (περ. «Life and Style», Απρίλιος 2006). Κάποιοι τον θεωρούν σοφό της σύγχρονης Ελλάδας. Αυτό είναι άλλωστε το ύστατο επιχείρημα όσων θεωρούν τον κ. Πολύδωρα κατάλληλο για τη θέση που προτείνεται.
Σύμφωνα μ’ αυτό το επιχείρημα, όποιες κι αν είναι οι θέσεις του, τουλάχιστον ο κ. Πολύδωρας είναι ένας πνευματικός άνθρωπος, διαβασμένος και καλός γνώστης της ελληνικής. Αλλωστε με κάθε ευκαιρία επιδεικνύει την ευρυμάθειά του, χρησιμοποιώντας λέξεις όπως αρχολίπαρος, ασπάλακες, γράνα, λυμεώνες, αγχέμαχα όπλα. Μόνο που ο ίδιος αποδεικνύεται επικίνδυνα αδιάβαστος.
Πριν από λίγα χρόνια είχε παρουσιάσει τον διαβόητο αρνητή του Ολοκαυτώματος Ντέιβιντι Ιρβινγκ σε τιμητική εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο ως «μύστη της αλήθειας». Οταν του υπενθυμίσαμε ποιος είναι αυτός ο συγγραφέας, ο κ. Πολύδωρας ήταν έτοιμος για έμπρακτη αυτοκριτική:
«Κάποιος θα με παρέσυρε. Τότε πήγα ως ιστοριοδίφης, αλλά τώρα που έμαθα ποιος είναι... Βαράτε συναγερμό!». Η γλωσσοπλαστική του δεινότητα τον οδήγησε μάλιστα να μεταφράσει τον γ.γ. του ΟΗΕ Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι σε Πέτρο Πετρογάλη.
Αλλά επειδή έχει το θάρρος της γνώμης του, ο κ. Πολύδωρας «παρασύρεται» πολύ εύκολα.
Το 2005 σε μια εκδήλωση για τον Ελύτη δεν δίστασε να κατακεραυνώσει αυτούς που κατά τη γνώμη του κακοποίησαν τη γλώσσα του Ελύτη, στην έκθεση του Οργανισμού «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα» το 1997 για τον έναν χρόνο από τον θάνατο του ποιητή.
«Διαμαρτύρομαι», είχε πει, «γιατί το 1997 κάνανε μια λαμπρή έκθεση, αλλά χρησιμοποιήσανε μια κακή λέξη. Μια λαμπρή έκθεση που την έβγαλαν “Ο νικήσαντας τον Αδη”. Ο Ελύτης, αν ζούσε τότε, θα τους μαστίγωνε».
Βέβαια τον διόρθωσε αμέσως η σύντροφος του ποιητή Ιουλίτα Ηλιοπούλου, που επισήμανε ότι ο τίτλος της έκθεσης είναι αυτούσιος στίχος του Ελύτη.
Ο Βύρων δεν δυσκολεύτηκε: «Τι λέτε; Απολογούμαι και προς τον Ελύτη και προς εκείνους που δέχτηκαν την κριτική παρατήρηση. Δικό μου σφάλμα. Δεν είμαι αλάνθαστος».
Ο ίδιος που ήταν έτοιμος να μαστιγώσει τους «αγράμματους», δέχτηκε με ευκολία να αυτομαστιγωθεί. Αλλά εκείνο που έμεινε είναι ότι ο κ. Πολύδωρας δεν είχε διαβάσει το «Αξιον Εστί», για το οποίο υποτίθεται ότι είχε προετοιμάσει ομιλία.
Ούτε καν είχε ακούσει τη μελοποιημένη από τον Θεοδωράκη εκδοχή του. Πάει πολύ, λοιπόν, να ποζάρει ως διανοούμενος, ποιητής και γλωσσοδίφης.
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου