Οι αντισυγκεντρώσεις χρησιμοποιήθηκαν για να τρομοκρατούν και να διατηρούν την Αριστερά στο περιθώριο κατά τη μετεμφυλιακή περίοδο. Κορυφώθηκαν την πενταετία 1958-1963, όταν η...
Αριστερά διαδραμάτισε για ένα διάστημα ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Εκείνη η τρομοκρατία είχε προκαλέσει δύο μεγάλα πολιτικά, τραγικά αποτελέσματα. Το πρώτο ήταν οι εκλογές της βίας και της νοθείας του 1961 που αλλοίωσαν τη θέληση του λαού και το δεύτερο ήταν η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Τις αντισυγκεντρώσεις έχει πληρώσει ακριβά ο ελληνικός λαός και η χώρα. Συνιστούν τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Αυτό μέχρι πριν από λίγο καιρό θεωρούνταν κοινή συνείδηση για το σύνολο των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, πλην της Ακροδεξιάς και των φασιστών. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο οι αντισυγκεντρώσεις στη Μεταπολίτευση δεν υπήρξαν ποτέ μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Αυτό που επιχειρείται να γίνει σήμερα στη Θεσσαλονίκη από τους λεγόμενους μακεδονομάχους, είναι μια κλασική αντισυγκέντρωση απέναντι στη συγκέντρωση του κυβερνητικού κόμματος, στην οποία ομιλητής θα είναι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Είναι απολύτως σαφές πως πρόκειται για εκδήλωση ακροδεξιάς και φασιστικής έμπνευσης. Στοιχειώδης γνώση της Ιστορίας, αλλά και μια ματιά στις ανακοινώσεις των διοργανωτών δεν αφήνουν περιθώρια για διαφορετικές εκτιμήσεις. Το παρελθόν αναβιώνει και όσοι θεωρούν πως θα καταλήξει σε φάρσα, επειδή παλιότερα ταυτίστηκε με την τραγωδία, καλό είναι να το ξανασκεφτούν.
Το παράδοξο σε αυτή την υπόθεση βρίσκεται στη στάση της Ν.Δ. Απέφυγε να καταδικάσει αυτές τις αντισυγκεντρώσεις, σήκωσε τους τόνους απέναντι στην κυβέρνηση και εμμέσως ενθάρρυνε την επαναφορά του φαινομένου. Προφανώς δεν διδάσκεται από την Ιστορία, τη γενικότερη και του χώρου της.
Η Ν.Δ. δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται ποια πολιτικά ήθη καλλιεργεί. Επιδεικνύει εξαιρετική ανευθυνότητα καθώς ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και απελευθερώνει ανέμους που μπορεί να εξελιχθούν σε θύελλες, τις οποίες δεν θα είναι σε θέση να ελέγξει. Παίζει με τη φωτιά. Ολα αυτά στον βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας, υποταγμένα σε μια αντιπολιτευτική τακτική που δεν έχει όρους, όρια και αρχές.
Το χειρότερο όμως από όλα είναι ότι διεκδικώντας πάση θυσία την κυβερνητική εξουσία, νομιμοποιεί καταστάσεις που δοκιμάζουν τις αντοχές και τα όρια της δημοκρατίας.
Η Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου