Ο Αντώνης Σαμαράς πήγε στο 12ο συνέδριο της ΝΔ για να (ξανα)δείξει ποιος κυβερνά αυτό το κόμμα. Τσακώθηκε με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη για να μιλήσει με όρους εικοινωνιακού... prime time. Αγνόησε επιδεικτικά το άνοιγμα που επιχείρησε ο Κυριακος Μητσοτάκης στην κεντροδεξιά – ακόμη και στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ – κατά την εναρκτήρια ομιλία του. Κι όταν ανέβηκε στο βήμα κατέβασε μανιφέστο νεο-δεξιάς, με φρασεολογία Σαλβίνι και ρητορική εθνικού διχασμού.
Θυμήθηκε τα Δεκεμβριανά του ’44 για να ξανανοίξει τους λογαριασμούς του εμφυλίου. «Κλαίνε», είπε, «και οδύρονται, που έχασε το ΕΑΜ το 1944, τη μάχη της Αθήνας… Για το πού θα βρισκόμασταν σήμερα, αν εκείνοι είχαν κερδίσει, ούτε κουβέντα». Επικαλέστηκε την θυσία «για την γαλανόλευκη» για να εξισώσει τον Κώστα Κατσίφα με τον Τάσο Ισαάκ και τον Σολωμό Σολωμού. Υπέδειξε, με υπερηφάνεια, την δική του πολιτική των κλειστών συνόρων για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, και τράβηξε γραμμή ανάμεσα στον «εθνομηδενισμό» και τους πιστούς της πατρίδας και της Ορθοδοξίας.
Ενέταξε πρώτον στους «εθνομηδενιστές» τον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας. «Δεν έχει κόκκινες γραμμές», είπε, «ό,τι του ζητάνε τους το δίνει. Δεν το κάνει από ανάγκη, είναι επιλογή του! Δεν πιστεύει στο Έθνος! Θεωρεί "εθνικιστές" όσους αγαπάμε την Πατρίδα μας!». Δεν σταμάτησε εκεί. Αποκάλεσε «ατύχημα» την, επίσης εκλεγμένη, κυβέρνηση της χώρας. «Είχα κάποτε πει», δήλωσε, «ότι δεν πρέπει να συμβεί το «ατύχημα». Όμως το «ατύχημα ΣΥΡΙΖΑ» συνέβη».
Κι έκλεισε με προσκλητήριο... εθνεγερσίας και πανστρατιάς. Κάλεσε σε ενότητα επιστρατεύοντας το πλέον διχαστικό σύνθημα: «Ποτέ ξανά! (αριστερά)». «Ακούστε», είπε: «Δεν αρκεί να νικήσουμε στις εκλογές. Πρέπει η νίκη μας να είναι συντριπτική. Αλλιώς, δεν θα μπορέσουμε να εξουδετερώσουμε τη "βόμβα", το στημένο ναρκοπέδιο, που αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ πίσω του».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αντώνης Σαμαράς φλερτάρει με τα άκρα και κηρύσσει διχασμό. Ο πολιτικός που επαίρεται δημοσίως για το ότι δεν παρέδωσε θεσμικά την εξουσία – μαζί με τα κλειδιά του Μαξίμου -, μπορεί και να θεωρεί τον εξοβελισμό της αριστεράς πράξη πατριωτικής ευθύνης. Κι ο άνθρωπος που έχτισε καριέρα πάνω στο Mακεδονικό, μπορεί να βλέπει στην συντηρητικοποίηση της Ευρώπης και στην εισαγωγή της ατζέντας των σκληρών εθνικισμών την νέα ευκαιρία προσωπικής δικαίωσης.
Δεν είναι επίσης η πρώτη φορά που ο Αντώνης Σαμαράς ακυρώνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Συνηθίζει τις ηγετικού τύπου παρεμβάσεις ακριβώς στο timing εκείνο που ο πρόεδρος της ΝΔ επιχειρεί – ή, τουλάχιστον, δείχνει να επιχειρεί - την πολιτική του αυτονόμηση και αποδέσμευση. Το ενδιαφέρον ίσως είναι πως χθες επέλεξε να «χτυπήσει» την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατηγορούσε τον Αλέξη Τσίπρα για «διχαστική τακτική» και δήλωνε πως ο ίδιος δεν προτίθεται να τον ακολουθήσει. Και, κυρίως, επέλεξε να «χτυπήσει» το προγραμματικό και ιδεολογικό βήμα του συνεδρίου του κόμματος για να δείξει ποιός και πώς ορίζει το νέο πρόσωπο της ΝΔ: Το πρόσωπο της πιο σκληρής νεο-δεξιάς.
Σημειολογικά, το εν λόγω μήνυμα σφραγίστηκε από μια διπλή ειρωνία στην πολιτική και την ιστορία. Στην κατακλείδα της ομιλίας του ο Αντώνης Σαμαράς στράφηκε στον Κυριάκο Μητσοτάκη για να δηλώσει ότι «αυτός είναι ο επόμενος πρωθυπουργός» (ο οποίος, προφανώς, θα υπηρετήσει την ατζέντα Σαμαρά). Και απευθύνοντας το τελικό, «πατριωτικό» προσκλητήριο νίκης επικαλέστηκε τον Μίκη.
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη μάλλον αυτό είναι το τίμημα των επιλογών του, ή των αδυναμιών του. Το «ατύχημα Σαμαρά» είναι το προσωπικό πολιτικό του βαρίδι, και μαζί και το προσωπικό του κληροδότημα στη συντηρητική παράταξη. Ο Μίκης Θεοδωράκης όμως δεν άξιζε να έχει θέση σε μια τέτοια ομιλία. ´Οσο σκληρά κι όσο μετωπικά κι εάν επιλέγει πλέον ο ίδιος να στέκεται απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ...
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου