Πριν από μερικά χρόνια Έλληνας μικροεπιχειρηματίας που προσπαθούσε να κάνει επιχειρηματικό άνοιγμα στο εξωτερικό, μου έλεγε για τις συναντήσεις που είχε σε ξένη, ανερχόμενη οικονομικά, χώρα –καμιά σημασία ποια ήταν. Σε μια σύσκεψη με επιχειρηματικά στελέχη εκείνης της χώρας, οι συσκεπτόμενοι πριν καθίσουν στις καρέκλες τους, κάτι έλυναν μέσα από τα σακάκια τους, και ο ένας μετά τον άλλον τα άφηναν πάνω στο τραπέζι. Ήταν ολοφάνερο ότι επρόκειτο για...
πιστόλια που τα είχαν μαζί τους με την άνεση, και το δικαίωμα, που είχαν τα πορτοφόλια τους. Ο «δικός» μας, μαζεμένος, συνεσταλμένος και ψαρωμένος, έβγαλε την τσάντα του με τα έγγραφα και τα άλλα χρειώδη και τα απίθωσε στο τραπέζι. Σκεφτείτε την εικόνα: μπροστά σε έξι συσκεπτόμενους υπήρχαν πέντε περίστροφα στις θήκες τους και μια κομψή, δερμάτινη τσάντα που σε λίγο θα άνοιγε για να βγουν τα απαραίτητα έγγραφα και άλλα συναφή. Η συζήτηση άρχιζε...
Κάτι ανάλογο γίνεται τώρα με την Ελλάδα και την Τουρκία. Εμείς κερδίζουμε διπλωματικές μάχες (όχι όλες όπως ακριβώς θα θέλαμε), αποσπούμε δηλώσεις δικαίωσης (όχι από όλους που θα έπρεπε) και βλέπουμε ως αμιγώς συμμαχικά ξένα πλοία που καταφθάνουν στη Μεσόγειο. Όπως, λόγου χάρη η ιταλική φρεγάτα που, κατά τη Λα Ρεπούμπλικα, κατέπλευσε στα νερά της Κύπρου για «να προστατεύσει τα εθνικά συμφέροντα της Ιταλίας», η οποία είναι αναμεμιγμένα με τα υπό εξόρυξη πετρέλαια.
«Το μήνυμα προς την Άγκυρα είναι σαφές: αν χρειάζεται να δείξουμε την σημαία μας, εμείς είμαστε έτοιμοι», έγραψε η εφημερίδα και εμείς τρίβαμε τα χέρια μας. Αλλά ξαφνικά διαβάζουμε ότι η φρεγάτα έκανε κοινές ασκήσεις με τουρκικά πλοία!
Πιθανόν δεν έχουμε καταλάβει ότι η «σύσκεψη» για τα πετρέλαια άρχισε. Μπροστά μας, στο τραπέζι, έχουμε βάλει ντοσιέ, σημειώσεις, φακέλους, ποστίτ, ενώ μπροστά στον πολεμοχαρή, πολεμομανή και πολεμοδιψή γείτονα υπάρχουν πιστόλια –μάλιστα έξω από τις θήκες τους.
πιστόλια που τα είχαν μαζί τους με την άνεση, και το δικαίωμα, που είχαν τα πορτοφόλια τους. Ο «δικός» μας, μαζεμένος, συνεσταλμένος και ψαρωμένος, έβγαλε την τσάντα του με τα έγγραφα και τα άλλα χρειώδη και τα απίθωσε στο τραπέζι. Σκεφτείτε την εικόνα: μπροστά σε έξι συσκεπτόμενους υπήρχαν πέντε περίστροφα στις θήκες τους και μια κομψή, δερμάτινη τσάντα που σε λίγο θα άνοιγε για να βγουν τα απαραίτητα έγγραφα και άλλα συναφή. Η συζήτηση άρχιζε...
Κάτι ανάλογο γίνεται τώρα με την Ελλάδα και την Τουρκία. Εμείς κερδίζουμε διπλωματικές μάχες (όχι όλες όπως ακριβώς θα θέλαμε), αποσπούμε δηλώσεις δικαίωσης (όχι από όλους που θα έπρεπε) και βλέπουμε ως αμιγώς συμμαχικά ξένα πλοία που καταφθάνουν στη Μεσόγειο. Όπως, λόγου χάρη η ιταλική φρεγάτα που, κατά τη Λα Ρεπούμπλικα, κατέπλευσε στα νερά της Κύπρου για «να προστατεύσει τα εθνικά συμφέροντα της Ιταλίας», η οποία είναι αναμεμιγμένα με τα υπό εξόρυξη πετρέλαια.
«Το μήνυμα προς την Άγκυρα είναι σαφές: αν χρειάζεται να δείξουμε την σημαία μας, εμείς είμαστε έτοιμοι», έγραψε η εφημερίδα και εμείς τρίβαμε τα χέρια μας. Αλλά ξαφνικά διαβάζουμε ότι η φρεγάτα έκανε κοινές ασκήσεις με τουρκικά πλοία!
Πιθανόν δεν έχουμε καταλάβει ότι η «σύσκεψη» για τα πετρέλαια άρχισε. Μπροστά μας, στο τραπέζι, έχουμε βάλει ντοσιέ, σημειώσεις, φακέλους, ποστίτ, ενώ μπροστά στον πολεμοχαρή, πολεμομανή και πολεμοδιψή γείτονα υπάρχουν πιστόλια –μάλιστα έξω από τις θήκες τους.
http://harddog-sport.blogspot.com/2019/12/blog-post_16.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου