Πολιτική ανωμαλία

Σενάρια εκτροπής εμφανίζονται στη δημόσια σκηνή όταν μια κυβέρνηση δείχνει ανίκανη να διαχειριστεί τις υποθέσεις του κράτους.
Για σχέδια πολιτικής ανωμαλίας μίλησε ο Αντ. Σαμαράς, αναφερόμενος στα σενάρια που κυκλοφορούν τις τελευταίες μέρες σχετικά με τη συγκρότηση άλλης κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή χωρίς τη συμμετοχή του ίδιου και του αντιπροέδρου του Ευάγγ. Βενιζέλου. Εχει ...δίκιο. Οποιαδήποτε προσπάθεια γίνεται στο παρασκήνιο με στόχο την αντικατάσταση μιας εκλεγμένης κυβέρνησης από μια άλλη, συνιστά «πολιτική ανωμαλία». Είτε αυτή περιγράφεται ως «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» είτε ως «κυβέρνηση ειδικού σκοπού», δεν θα έχει προκύψει από την ελεύθερα εκφρασμένη βούληση του ελληνικού λαού, αλλά θα είναι το αποτέλεσμα διεργασιών, συμφωνιών, ενδεχομένως και συναλλαγών, στην πίσω πλευρά του πολιτικού συστήματος. Οσο ιερός κι αν παρουσιάζεται ένας σκοπός, αν τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να επιτευχθεί είναι ανίερα κι αν μεσολαβούν εξωθεσμικοί, και άρα αναρμόδιοι, παράγοντες (οικονομικοί κύκλοι, ξένοι, διαπλοκή), τότε και ο σκοπός θα έχει υπονομευτεί. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός έχει επιλεκτική μνήμη. Με παρόμοιο τρόπο, τον οποίο τώρα ξορκίζει και καταγγέλλει με οργή, είχαμε αλλαγή πρωθυπουργού πριν από λίγα χρόνια. Ο Γ. Παπανδρέου παρέδωσε την εξουσία στην «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» του Λουκά Παπαδήμου, χωρίς να έχουν προηγηθεί εκλογές. Αυτή η διαδικασία ήταν ομαλή; Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι δεν υπάρχει σύγκριση, γιατί ο κ. Παπανδρέου παραμέρισε εθελοντικά, επειδή δεν ήταν σε θέση να σηκώσει άλλο το βάρος της εξουσίας, ενώ σήμερα οι Αντ. Σαμαράς και Ευάγγ. Βενιζέλος δεν προσφέρονται για θυσία. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή, κι αυτή που έπαιξε καθοριστικό ρόλο, είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου έπεσε από συνωμοσία. Αυτό έχει υπαινιχθεί σε δημόσιες δηλώσεις του. Υποστηρίζει ότι παρέδωσε την εξουσία, αφού την περιέφερε για κάποιες ώρες από γραφείο σε γραφείο, επειδή βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, μηδέ του Ευάγγ. Βενιζέλου εξαιρουμένου, τον υποχρέωσαν να το κάνει, κραδαίνοντας την απειλή της ανατροπής του μέσα στη Βουλή. Τότε, Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν συμφωνήσει απολύτως και στο θέμα της αποπομπής Παπανδρέου και στο πρόσωπο που θα τον διαδεχόταν και στον χρόνο των εκλογών, τις οποίες βεβαίως δεν θεωρούσαν επικίνδυνες. Τότε, γιατί σήμερα έχουν αλλάξει γνώμη; Δεν μιλάμε όμως για γεγονότα που συνέβησαν πριν από πενήντα χρόνια. Μόλις μια τριετία έχει περάσει. Κι αν η δική τους μνήμη έχει εξασθενήσει, η δική μας ακόμη αντέχει. Κοντολογίς: Σενάρια εκτροπής εμφανίζονται στη δημόσια σκηνή όταν μια κυβέρνηση δείχνει ανίκανη να διαχειριστεί τις υποθέσεις του κράτους. Σ’ αυτές τι περιπτώσεις δεν είναι πολιτική ανωμαλία η προσφυγή στις κάλπες. Αντιθέτως, είναι δημοκρατική και ενάρετη επιλογή (για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο από τον κλάδο της ηθικής) γιατί επαναφέρει την πολιτική στο προσκήνιο και δίνει τον λόγο στους από κάτω προκειμένου να αποφασίσουν για πράγματα που τους αφορούν. Πολιτική ανωμαλία είναι η διαιώνιση της παρούσας προβληματικής κατάστασης γιατί επιτρέπει στις ολιγαρχικές ομάδες να μηχανορραφούν.
efsyn