Η κυβερνητική σπουδή (με βάση μνημονιακή δέσμευση που είχε αναλάβει) να περικοπεί η κρατική επιχορήγηση δεν απαντά στη γνήσια λαϊκή αξίωση για εκκαθάριση των λογαριασμών του παρελθόντος.
Η τηλεοπτική συζήτηση για τους "κουμπαράδες" της αποστασίας επισκίασε, από πλευράς εντυπώσεων, την κοινοβουλευτική διαδικασία για το νομοσχέδιο σχετικά με το νέο καθεστώς χρηματοδότησης των κομμάτων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αναγκαία κρατική χρηματοδότηση πρέπει να υπακούει σε ...κανόνες διαφάνειας και να ακολουθεί τη γενικότερη κατάσταση των δημοσιονομικών μεγεθών. Σε μια περίοδο που η λιτότητα κατακρεουργεί τα εισοδήματα των πολιτών, είναι αυτονόητη η ανάγκη να μειωθεί δραστικά η κρατική χρηματοδότηση. Σε αυτή την κατεύθυνση υπήρξε συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και συμπολίτευσης. Οι διαφωνίες, τουλάχιστον του ΣΥΡΙΖΑ, εστιάστηκαν στα "παράθυρα" που ανοίγει ο νόμος με την υπαγωγή των κομμάτων στα ιδιωτικά συμφέροντα, για την αμερικανοποίηση του συστήματος με την καθιέρωση των εταιρειών - χορηγών στα κόμματα. Δηλαδή πλήρης αποδοχή της εξάρτησης του πολιτικού συστήματος από τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, παρ' ότι η εμπειρία του παρελθόντος, με την ομολογημένη διαπλοκή, θα επέβαλλε ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση. Το νέο σύστημα χρηματοδότησης υπακούει σε δύο πολιτικές λογικές, λαϊκιστικής κοπής. Η πρώτη προέρχεται από την έκρηξη της απολιτικότητας και την κρίση του φαινομένου της πολιτικής, καθώς τα κόμματα αντιμετωπίζονται, και μάλιστα συλλήβδην, ως περιττοί, δαπανηροί ή και επικίνδυνοι θεσμοί. Η δεύτερη λογική προέρχεται από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, σύμφωνα με τον οποίο τελικώς δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτική αναγνωρίζεται μόνο στους οικονομικά δυνάμενους πολίτες, ενώ τα κόμματα και η πολιτική αντιμετωπίζονται ως ιδιάζοντες παίκτες της αγοράς. Η κυβερνητική σπουδή (με βάση μνημονιακή δέσμευση που είχε αναλάβει) να περικοπεί η κρατική επιχορήγηση δεν απαντά στη γνήσια λαϊκή αξίωση για εκκαθάριση των λογαριασμών του παρελθόντος. Μεγάλα πολιτικά σκάνδαλα, που αφορούν τη χρηματοδότηση των κομμάτων, όπως αυτό της Siemens, έχουν κουκουλωθεί. Και τα δύο κόμματα, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, με χρέη αθροιστικά 250 εκατ. ευρώ, δεν έχουν δεσμευτεί για την εξυπηρέτηση των υπέρογκων δανείων τους. Αντιθέτως παίρνουν κι άλλα, όπως φάνηκε από τον ισολογισμό της Ν.Δ. Είναι προφανές ότι η περικοπή της χρηματοδότησης λειτουργεί ως όχημα για να δημιουργηθούν και άλλα εμπόδια στην πολιτική δραστηριότητα των κομμάτων της Αριστεράς. Με "κουμπαράδες" που θα γεμίζουν από τις χορηγίες μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, με συγκάλυψη των σκανδάλων και της διαφθοράς, το νέο καθεστώς χρηματοδότησης αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να ελέγχεται η πολιτική ζωή του τόπου από το τρίγωνο της διαπλοκής: τράπεζες, media, μεγάλοι εργολάβοι, ιδίως του Δημοσίου. Κακή υποθήκη, σε μια περίοδο που ενισχύεται η λαϊκή αξίωση για κάθαρση.
avgi.gr
Η τηλεοπτική συζήτηση για τους "κουμπαράδες" της αποστασίας επισκίασε, από πλευράς εντυπώσεων, την κοινοβουλευτική διαδικασία για το νομοσχέδιο σχετικά με το νέο καθεστώς χρηματοδότησης των κομμάτων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αναγκαία κρατική χρηματοδότηση πρέπει να υπακούει σε ...κανόνες διαφάνειας και να ακολουθεί τη γενικότερη κατάσταση των δημοσιονομικών μεγεθών. Σε μια περίοδο που η λιτότητα κατακρεουργεί τα εισοδήματα των πολιτών, είναι αυτονόητη η ανάγκη να μειωθεί δραστικά η κρατική χρηματοδότηση. Σε αυτή την κατεύθυνση υπήρξε συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και συμπολίτευσης. Οι διαφωνίες, τουλάχιστον του ΣΥΡΙΖΑ, εστιάστηκαν στα "παράθυρα" που ανοίγει ο νόμος με την υπαγωγή των κομμάτων στα ιδιωτικά συμφέροντα, για την αμερικανοποίηση του συστήματος με την καθιέρωση των εταιρειών - χορηγών στα κόμματα. Δηλαδή πλήρης αποδοχή της εξάρτησης του πολιτικού συστήματος από τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, παρ' ότι η εμπειρία του παρελθόντος, με την ομολογημένη διαπλοκή, θα επέβαλλε ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση. Το νέο σύστημα χρηματοδότησης υπακούει σε δύο πολιτικές λογικές, λαϊκιστικής κοπής. Η πρώτη προέρχεται από την έκρηξη της απολιτικότητας και την κρίση του φαινομένου της πολιτικής, καθώς τα κόμματα αντιμετωπίζονται, και μάλιστα συλλήβδην, ως περιττοί, δαπανηροί ή και επικίνδυνοι θεσμοί. Η δεύτερη λογική προέρχεται από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, σύμφωνα με τον οποίο τελικώς δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτική αναγνωρίζεται μόνο στους οικονομικά δυνάμενους πολίτες, ενώ τα κόμματα και η πολιτική αντιμετωπίζονται ως ιδιάζοντες παίκτες της αγοράς. Η κυβερνητική σπουδή (με βάση μνημονιακή δέσμευση που είχε αναλάβει) να περικοπεί η κρατική επιχορήγηση δεν απαντά στη γνήσια λαϊκή αξίωση για εκκαθάριση των λογαριασμών του παρελθόντος. Μεγάλα πολιτικά σκάνδαλα, που αφορούν τη χρηματοδότηση των κομμάτων, όπως αυτό της Siemens, έχουν κουκουλωθεί. Και τα δύο κόμματα, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, με χρέη αθροιστικά 250 εκατ. ευρώ, δεν έχουν δεσμευτεί για την εξυπηρέτηση των υπέρογκων δανείων τους. Αντιθέτως παίρνουν κι άλλα, όπως φάνηκε από τον ισολογισμό της Ν.Δ. Είναι προφανές ότι η περικοπή της χρηματοδότησης λειτουργεί ως όχημα για να δημιουργηθούν και άλλα εμπόδια στην πολιτική δραστηριότητα των κομμάτων της Αριστεράς. Με "κουμπαράδες" που θα γεμίζουν από τις χορηγίες μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, με συγκάλυψη των σκανδάλων και της διαφθοράς, το νέο καθεστώς χρηματοδότησης αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να ελέγχεται η πολιτική ζωή του τόπου από το τρίγωνο της διαπλοκής: τράπεζες, media, μεγάλοι εργολάβοι, ιδίως του Δημοσίου. Κακή υποθήκη, σε μια περίοδο που ενισχύεται η λαϊκή αξίωση για κάθαρση.
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου