Η κυρία Βίκυ Σταμάτη προχώρησε σε συνέντευξη μέσα από τη φυλακή στον δημοσιογράφο Ορέστη Καρύπη μιλώντας για την άδικη προφυλάκισή της αλλά και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ίδια με την υγεία της μετά από... την εκτεταμένη απεργία πείνας στην οποία είχε προχωρήσει- γεγονός που την οδήγησε και στο νοσοκομείο- αλλά και για το πώς αντιμετωπίζει ο πεντάχρονος γιος της την απουσία και των δυο του γονιών.
Διαβάστε παρακάτω αναλυτικά την συνέντευξη:
Αρχικά κα Σταμάτη θα ήθελα να σας ευχαριστήσω ιδιαίτερα για την συνέντευξη που μου δίνετε. Τις τελευταίες εβδομάδες βρίσκεστε φυλακισμένη και μετά την απεργία πείνας καταλήξατε στο νοσοκομείο. Πως είναι σήμερα η υγεία σας;
Η απεργία πείνας δεν ήταν «δικονομικό τέχνασμα» ούτε βέβαια εφεύρημα μιας δήθεν «πολιτικής κρατούμενης» αλλά κραυγή διαμαρτυρίας και απελπισίας σε μία άδικη προφυλάκιση, σε μία απόφαση που υπονοεί «μάτια και στόματα ερμητικά κλειστά» ή άλλως μπορείτε να αυτοκτονήσετε ελεύθερα εντός των φυλακών!!! Όμως, η απεργία επιβάρυνε την υγεία μου, με οδήγησε δε στο Νοσοκομείο σε πλήρη κατάρρευση και πλέον διαβιώ εντός των ορίων της ψυχοσωματικής αδυναμίας με πλήρη καταβολή δυνάμεων, απουσία φυσιολογικής επικοινωνίας, κινούμενη ως υποψία αυτόνομης προσωπικότητας. Με λίγα λόγια, έχω γίνει ράκος ηθικό, ψυχικό, σωματικό, επιβιώνω μόνον με την ιατροφαρμακευτική αγωγή.
Στο παρελθόν με επιστολή σας είχατε αναφερθεί σε μια επιβεβλημένη σταύρωση σας λόγω εκλογών. Σήμερα που τελείωσαν οι εκλογές πιστεύετε πως δικαστικές αρχές θα εξετάσουν με αντικειμενικότητα αν όχι επιείκεια ένα πιθανό νέο αίτημα αποφυλάκισης σας;
Κατά τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό μας η Δικαιοσύνη είναι έννοια ιερή, ομογάλακτη αδελφή της επιείκειας. Σας θυμίζω το «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης» (Ησ. 26, 9β’), όπως λέει ο Προφήτης Ησαΐας αλλά στη δική μου υπόθεση η Δικαιοσύνη φαίνεται ότι εκώφευσε, πειθάρχησε δε σε πολιτικά, προεκλογικά παραγγέλματα, επικράτησε δε αντί της Αρχής της Νομιμότητος και της Αναλογικότητος η Αρχή της Σκοπιμότητος, καίτοι δεν ήμουν ούτε ύποπτη φυγής, ούτε επικίνδυνη, ούτε μπορούσα να δυσχεράνω με οποιοδήποτε τρόπο το έργο της ανάκρισης. Τα δε οικογενειακά κριτήρια περί_ μητρότητος ενός ανηλίκου τέκνου παρ ΄ρμεινον γράμμα κενό.
Τελικά, επικράτησαν οι πολιτικές – κομματικές νομενκλατούρες οι οποίες υποκριτικά φερόμενες ξόρκισαν στο πρόσωπο μου το κακό και με έριξαν εντέχνως στα πυρά της Ιεράς Εξέτασης που έπρεπε να πληρώσω συνολικά για την μεταπολιτευτική, πολιτική κομματική απαξίωση και έτσι υπήρξα ιδανικό θύμα σε συνθήκες τηλεοπτικής δημοκρατίας, ανθρωποφαγίας. Εξάλλου, μην ξεχνάτε ότι στην Ελλάδα οι συντεταγμένες εξουσίες αν δεν επικοινωνούν, τουλάχιστον δεν αλληλουπονομεύονται!!!
Πιστεύω λοιπόν, όχι η Δικαιοσύνη σε καινούργιο αίτημα μου περί αποφυλάκισης δύναται και οφείλει ν’ απαντήσει θετικά ως ανεξάρτητη συντεταγμένη αρχή, άλλως αποφασίζει την φυσική μου εξόντωση και υπογράφει την αυτοκτονία μου.
Τον τελευταίο καιρό έχουν βγει στην δημοσιότητα μια σειρά από αρχεία του συζύγου σας που παρουσιάζουν την ζωή σας ιδιαιτέρως προκλητική αν λάβει κανείς υπόψιν του τα εισοδήματα σας. Τι έχετε να πείτε στον κόσμο για τα ακριβά ταξίδια, ρούχα….;
Δημοσιεύματα κατευθυνόμενα και διαρροές σημειώσεων και εγγράφων επιλεκτικά έχουν γίνει με προφανή σκοπό να με στιγματίσουν.
Αλλά ένας καλόπιστος παρατηρητής αν προέβαινε δειγματοληπτικά σε έρευνα των φερομένων δαπανών πολυτελούς διαβίωσής μου με αυστηρά κριτήρια θα διαπίστωνε ότι αυτές ανταποκρίνονται στον τότε τρόπο ζωής μιας μέσης Ελληνίδας, με μία στοιχειώδη οικονομική άνεση. Αλλά οι κατήγοροι μου, οι τηλεοπτικοί, δημοσιογραφικοί κεκράκτες, ποτέ δεν απάντησαν στο ερώτημα που προκύπτει αβίαστα και τους προκαλώ, αφού μου δίνετε την ευκαιρία, να ανατρέξουν στο «πόθεν έσχες» δεκαετίας για συζύγους διατελεσάντων πρωθυπουργών, υπουργών, μιντιαρχών, μεγαλοκατασκευαστών, εθνικών εργολάβων, εθνοπατέρων. μεγαλοδημοσιογράφων, ως και στο «πόθεν έσχες» των πάσης φύσεως τρωκτικών, εφοριών, πολεοδομιών συστήματος υγείας, και άλλων δημοσίων λειτουργών.
Χαριτολογώντας βέβαια πριν τους προλάβει το ΔΝΤ. Αν οι κύριοι αυτοί κάνουν αυτή την έρευνα εγώ θα δεχτώ ν’ ανέβω στην γκιλοτίνα στην Πλατεία Συντάγματος.
Χωρίς να είμαι γονιός θα ήθελα να καταλάβω τα συναισθήματα και τις ανησυχίες σας ως μητέρα. Πως και με ποιόν ζει σήμερα το ανήλικο παιδί σας;
Ο γιός μου είναι βέβαιον ότι έχει υποστεί παιδοψυχολογικά τραύματα και ανεπανόρθωτη βλάβη της υγείας του. Αυτό προκύπτει και από βεβαιώσεις ειδικών. Τόσο η απουσία της μάνας, όσο και του πατέρα του, όπως και η διαβίωσή του κοντά στους υπέργηρους γονείς μου, δεν παρέχουν γι’ αυτόν καμία ασφάλεια. Από την άλλη, είναι γνωστό το πρόβλημα των οργανωμένων εγκληματικών συμμοριών στην Ελλάδα, που απαγάγουν, σκοτώνουν, ληστεύουν, αθώα θύματα ανά την Ελληνική ύπαιθρο, ακόμα και στα Αστικά κέντρα. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσεύχομαι ταπεινά συντετριμμένη γι’ αυτόν. Το μυαλό μου και η ψυχή μου, η αγάπη μου, η αύρα μου, είναι κοντά του. Μας χωρίζουν χιλιόμετρα, μας χωρίζουν όμως οι γκρίζοι θανατεροί τοίχοι μιας απάνθρωπης φυλακής.
Πιστεύετε πως οι κατηγορίες που σας προσάπτουν θα καταρρεύσουν το επόμενο χρονικό διάστημα; Ελπίζεται πώς σύντομα θα είστε ελεύθερη εσείς και ο σύζυγος σας;
Πιστεύω ότι όταν αχθεί η ποινική μου υπόθεση στο ακροατήριο θα καταφανεί εν πολλοίς και η συρραφή και η νομική κατασκευή του κατηγορητηρίου που μου αναλογεί αφού το κατηγορητήριο αγγίζει τα όρια του ιδιωνύμου εγκλήματος και έχει ως βάση μια κακώς νοούμενη οικογενειακή ευθύνη που αντίκειται στις αρχές του Ευρωπαϊκού Ουμανιστικού Νομικού Πολιτισμού.
Βέβαια, σ’ αυτό το στάδιο μιλάμε για αποχρώσες ενδείξεις ενοχής και όχι βέβαια για αποδείξεις. Έχω βεβαία την πεποίθηση της αθωότητός μου, είμαι και δηλώνω αθώα, αλλά δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι σε μία Ευρωπαϊκή χώρα η προφυλάκιση εξισούται με προκαταβολή μελλοντικής ποινής και με παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας και δεν μπορώ να δεχθώ ότι κάποιοι έχουν προαποφασίσει την φυσική μας εξόντωση δια του εγκλεισμού άλλως μας υποδεικνύουν εμμέσως τον τρόπο εξόδου μας από τις εκκρεμείς υποθέσεις δια της αυτοκτονίας.
Σας είπα ότι κάποιοι έχουν δώσει εντολές «μάτια και στόματα ερμητικά κλειστά». Εγώ όμως αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το αποδεχθώ, θα μιλάω, θα σκέφτομαι, θα διαμαρτύρομαι ελεύθερα μέχρι τελικής πτώσεως.
Στην ίδια γραμμή πλεύσης βρίσκεται και ο δικηγόρος της κυρίας Σταμάτη, ο οποίος δηλώνει ότι:
«Η ελληνική δικαιοσύνη στην υπόθεση της κας Σταμάτη λειτούργησε με μια υπέρμετρη αυστηρότητα, έλλειψη επιείκειας και παραβιάζοντας τη θεμελιώδη αρχή της αναλογικότητας. Η κ. Σταμάτη έχει λευκό ποινικό μητρώο, δεν είχε ποτέ απασχολήσει την αστυνομία ή τις αρχές, έχει μόνιμη κατοικία και είναι μητέρα ενός παιδιού 5,5 ετών, του οποίου ο πατέρας του (ο πρώην Υπουργός Τσοχατζόπουλος) ήταν ήδη στη φυλακή. Οι δικαστικές αρχές όχι μόνον την προφυλάκισαν , χωρίς να πληρούνται οι όροι του ελληνικού νόμου για τη προσωρινή κράτηση, αλλά συνεχίζουν να την κρατάνε στη φυλακή παρά τα έντονα προβλήματα του παιδιού της, που είναι μόνο χωρίς μητέρα και πατέρα. Το χειρότερο όλων είναι ότι αιτιολογία του δικαστικού συμβουλίου για την συνέχιση της παραμονής της στη φυλακή είναι ότι το απαιτεί αυτό το δημόσιο συμφέρον που υπερέχει του δικαιώματος του παιδιού της να έχει τη μητέρα του κοντά του σ΄ αυτή την ηλικία!. Είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα το (αόριστο) δημόσιο συμφέρον αποτελεί λόγο συνέχισης της προσωρινής κράτησης, κάτι που δεν στηρίζεται στο νόμο αλλά αποτελεί νομολογιακή κατασκευή.
Όλη αυτή η κατάσταση έχει δημιουργήσει σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα στην πελάτισσά μου και ήδη ζητήσαμε να εξεταστεί από ψυχίατρο. Σε κάθε περίπτωση μέχρι το τέλος του Ιουλίου θα καταθέσουμε στον Ανακριτή αίτημα για αποφυλάκιση, λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας της ίδιας και λόγω της επιδείνωσης της ψυχολογικής κατάστασης του παιδιού της, το οποίο αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Ελπίζω ότι η ελληνική δικαιοσύνη θα επιδείξει ανθρώπινο πρόσωπο και θα επιτρέψει σε μια μητέρα, που από την αρχή υποστηρίζει βάσιμα ότι είναι αθώα, να βρεθεί κοντά σε ένα παιδί που είναι απολύτως μόνο του στην ηλικία των 5,5 ετών.»
Πηγή newsvoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου