Χρειάστηκε να περάσουν τρεις μήνες για να δείξει η κυβέρνηση τις πραγματικές προθέσεις της για την οικονομία και τον τρόπο που προτίθεται να αντιμετωπίσει εκείνους που αντιδρούν σε αυτές. Μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα και ένας διαγωνισμός συνετέλεσαν στο να γίνουν τα ιδιότυπα αυτά «αποκαλυπτήρια» που διέλυσαν και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις.
Στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων την εβδομάδα που πέρασε, ο πρωθυπουργός απάντησε με μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα που ξεκινούσε με τη φράση: «Για μια ακόμη φορά, απεργούν οι λίγοι και ταλαιπωρούνται οι πολλοί...».
Από μια πρώτη ματιά η φράση ήταν «αθώα». Πίσω από το προκάλυμμα της επιμελημένης αθωότητας κρυβόταν κάτι πολύ επικίνδυνα δυσδιάκριτο. Το πραγματικό μήνυμα βρισκόταν στον πυρήνα της συλλογιστικής της συγκεκριμένης φράσης, καθώς σε αυτήν υποκρυπτόταν η στρατηγική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση απέναντι στους διαφωνούντες στη διάρκεια της τετραετίας.
Οι λέξεις «πολλοί» και «λίγοι», όπως τις αξιοποίησε ο πρωθυπουργός, δεν ήταν ανώδυνα εργαλεία έκφρασης, αλλά πολιτικά όπλα που αξιοποιήθηκαν για να διατυπώσουν ένα αδιόρατο μήνυμα διαχωρισμού. Ουσιαστικά οι λέξεις αυτές αξιοποιήθηκαν από τον πρωθυπουργό, προκειμένου να καλλιεργήσει ένα συγκαλυμμένο -αλλά πολύ σαφές- κλίμα διχασμού.
Ποιοι για τον πρωθυπουργό είναι οι «πολλοί» και ποιοι οι «λίγοι»; Πώς τους «μέτρησε» για να αποφανθεί; Ποια μέτρα χρησιμοποίησε σε αυτήν τη μεταλλαγμένη πολιτική και κοινωνική αριθμητική;
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει ούτε για τις «τεχνικές» ούτε για τα «κίνητρά» του. Αυτό όμως που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει είναι ότι η ιστορική γνώση βρίθει περιπτώσεων στις οποίες η πολιτική χρησιμοποιεί τη «μέτρηση» συμπεριφορών, προθέσεων, σκέψεων και βουλήσεων, για να αποκτήσει το ηθικό άλλοθι γι’ αυτά που προτίθεται να εφαρμόσει.
Συνήθως όταν υιοθετούνται τέτοιες πρακτικές δεν είναι «για το καλό μας», που έλεγε και η Λωξάντρα, καθώς η επίκληση ποσοτικών αξιολογήσεων είναι -τις περισσότερες φορές- ο προάγγελος της απόφασης των πολιτικών να ακολουθήσουν πρακτικές που συγκρούονται με τα συμφέροντα των αδυνάτων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλα τα αυταρχικά καθεστώτα επικαλούνται το συμφέρον των «πολλών» για να επιβάλουν τις πιο αντιδημοκρατικές τους αποφάσεις.
Αν δεν πείθεστε, δεν έχετε παρά να προστρέξετε στην επιχειρηματολογία που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιήσει πολιτικοί όπως ο Ορμπαν, ο Ερντογάν, ακόμα και ο Πούτιν για να επιβάλουν τις πολιτικές τους.
Ουσιαστικά με την ανάρτησή του ο πρωθυπουργός ούτε λίγο ούτε πολύ προανήγγειλε ότι από εδώ και πέρα θα μετρά και αφού αποφανθεί για το ποιοι είναι οι πολλοί και ποιο είναι το συμφέρον τους, θα επιβάλει τις πολιτικές που το υπηρετούν. Οσον αφορά τους λίγους «φίδι κολοβό που τους δάγκωσε», αφού ως μειοψηφία δεν νομιμοποιούνται να διαφωνούν, πόσο μάλλον να αντιδρούν.
Ως γνήσιος εκφραστής της φιλελεύθερης εκδοχής της δημοκρατίας, στην οποία οι λίγοι θα πρέπει να υποτάσσονται στη βούληση των πολλών, ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να χρησιμοποιήσει όση δόση αυταρχισμού χρειάζεται προκειμένου να υπερασπίσει τη φωνή της πλειοψηφίας.
Ο πρωθυπουργός άρχισε να μετρά. Αυτό όμως που δεν μας είπε είναι τι ακριβώς μετρά. Ποια μέτρα χρησιμοποίησε για να αποφανθεί ότι εκφράζει τους «πολλούς»; Τον αριθμό των πολιτών; Το μέγεθος της πολιτικής και της οικονομικής επιρροής που έχουν συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών; Τον αριθμό αυτών που σιωπούν;
Προφανώς εκεί στα μεγάλα Πανεπιστήμια των ΗΠΑ όπου η παραγωγή των αρίστων είναι σχεδόν αποκλειστικότητά τους, έμαθαν ότι το μυστικό της κερδοσκοπίας είναι το... ζύγι. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στα πρώτα βήματα της βιομηχανικής επανάστασης είχε ξεκινήσει ένας αγώνας δρόμου και επιρροής μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, της Αγγλίας και της Γαλλίας, για το ποια από τις δύο θα επιβάλει σε όλο τον κόσμο τα δικά της ζύγια για το βάρος, το μήκος και τον όγκο.
Μπορεί ο πρωθυπουργός να κράτησε ως επτασφράγιστο μυστικό τη μέθοδο που χρησιμοποίησε σε αυτήν την ιδιότυπη «πολιτική» αριθμητική, αλλά οι θριαμβολογίες που ακολούθησαν τον διαγωνισμό για το καζίνο του Ελληνικού αποκάλυψαν ότι με τη λέξη «πολλοί» εννοούσε αυτούς που έχουν τον πολύ πλούτο. Και αυτό έγινε φανερό από τις... ευχαριστίες.
Ενώ οι πολίτες σιώπησαν για την ευγενή παρέμβαση του πρωθυπουργού προκειμένου να τους «προστατέψει» από τους απεργούς και από τους διαδηλωτές, δεν έκανε το ίδιο και ο εκπρόσωπος του ενός από τους δύο καζινάδες που συμμετείχαν στον διαγωνισμό, ο οποίος είπε: «Για ακόμη μία φορά ευχαριστούμε τον πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του...».
Ετσι -προφανώς άθελά του- αποκάλυψε τα «ζύγια» του πρωθυπουργού. Για την ιστορία, να πούμε ότι η MGE Hellinicon B.V. - Mohegan Gaming Advisors LLC - ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ Α.Ε. και η SHRE/SHRI κατέθεσαν προσφορές για την απόκτηση της άδειας για καζίνο στο Ελληνικό.
Αυτά τα δύο περιστατικά αποκάλυψαν όχι μόνο τις κυβερνητικές προθέσεις, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να επιβάλει στην ελληνική κοινωνία τις αξιολογήσεις και τις ιεραρχήσεις της.
Μιλάμε για ένα μοντέλο που θα παραπέμπει στους καζινάδες και τους ξενοδόχους της Κούβας στην εποχή του Μπατίστα και που όλοι όσοι διαφωνούν θα χαρακτηρίζονται εχθροί της ανάπτυξης και της προόδου. Τώρα ποια μεταχείριση θα επιφυλάσσει η κυβέρνηση για εκείνους που έχουν διαφορετικές απόψεις από αυτές του πρωθυπουργού, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος.
Το μοναδικό που μπορεί να κάνουμε είναι να ελπίζουμε και να προσευχόμαστε -όσοι είναι πιστοί- το μενού των «κυρώσεων» να μην είναι κάτι ανάλογο και αντίστοιχο με εκείνο των παιδιών των μεταναστών, από τους οποίους αφαιρέθηκε ο ΑΜΚΑ.
Γιωργος Σιωτος Δημοσιογράφος, συγγραφέας
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου