Εργένης είναι ο ξάδερφός μου ο Βασίλης, δεν έτυχε στη ζωή του να παντρευτεί. Εξ ου και δεν χρειάστηκε ποτέ μεγάλο σπίτι, πήρε ένα τριάρι ρετιρέ στους Αμπελόκηπους πριν από δέκα χρόνια και βολεύτηκε. Το...
χρυσοπλήρωσε, γιατί ήτανε πάνω στη φούσκα τη μεγάλη, αλλά τότε είχε λεφτά. Είχε λεφτά και τις δόσεις στην τράπεζα τις πλήρωνε πρώτη του μηνός. Ώσπου πριν από μια διετία έπεσε στα δύσκολα και σταμάτησε να πηγαίνει ταμείο. Και βρέθηκε στον κουβά…
Το δικαστήριο του ξαδέρφου μου ορίστηκε τον προσεχή Σεπτέμβριο. Για να βρεθεί μια λύση με το δάνειο, με τις δόσεις στην τράπεζα. Τον ίδιο μήνα έχει τη δίκη κι ο φίλος μου ο Βαγγέλης, που πήρε ένα διαμέρισμα στο Μεταξουργείο. Και το πλήρωνε μια χαρά το δάνειο, ως την ώρα που τον βάρεσε η κρίση κατακούτελα κι αυτόν και τη συμβία του. Χάσανε τις δουλειές τους, χάσανε την ασφάλειά τους, χάσανε το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Ο Βαγγέλης είναι ακόμη άνεργος, η γυναίκα του βρήκε να απασχοληθεί, μία πληρώνεται, μία δεν πληρώνεται. Γύρισε ο φίλος μου και μου είπε:
«Ευτυχώς ο δικαστής δεν μας έβαλε δόσεις ως το φθινόπωρο. Κάπως θα τη βγάλουμε».
Ιστορίες από την Ελλάδα του 2019, ιστορίες ανθρώπων που τραβάνε κουπί. Γιατί μπορεί η κρίση να τελείωσε αλλά δεν έγινε και παράδεισος η Ψωροκώσταινα. Και τα απόνερα της συμφοράς ακόμη κάνουν μούσκεμα ουκ ολίγους συμπολίτες μας. Ιδίως όσους πιαστήκανε στη φάκα των ακινήτων, στη φούρια των ακινήτων, στο φόκο των ακινήτων. Το τελευταίο μεγάλο κόλπο των κυβερνήσεων Σημίτη, που ακόμη και σήμερα της γαμάει τα ράμματα της ελληνικής κοινωνίας. Και κάνει τους δανειστές να λιγουρεύονται τα σπίτια του κόσμου, σαν κρουασάν είναι έτοιμοι να τα δαγκώσουνε. Η πρώτη κατοικία κοντεύει να γίνει η τελευταία κατοικία, που θα λέγανε και οι Τελεταί Μπούκουρα!
Την ίδια ώρα το ΚΙΝΑΛ κάνει συνέδριο και η Νέα Δημοκρατία τσιτώνει τα γκάζια ενόψει ευρωεκλογών. Βγαίνει η Φώφη και τα χώνει σε ορατούς και αόρατους εχθρούς, βγαίνει η Ζαχαράκη και παραλαμβάνει τη σκυτάλη από τη Σπυράκη. Οργασμός δραστηριότητας, πυρετός προεκλογικός, τρεξίματα παντού. Υποσχέσεις, μανιφέστα, καταγγελίες, απ’ όλα έχει η κομματική ρητορική. Το μόνο που δεν έχει είναι μια εξήγηση για τα εκατοντάδες εκατομμύρια που χρωστάνε η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Δέκα λέξεις, μια φράση, έναν ψίθυρο έστω για τα βουνά από ευρώ που μασουλήθηκαν υπέρ βωμών και εστιών. Και για τις διώξεις τις πρόσφατες, ούτε κιχ. Άχνα…
Αντιγράφω από το ρεπορτάζ, για να μη χάνουμε τη μπάλα:
«Η οικονομική εισαγγελία ολοκλήρωσε την έρευνα που διενεργούσε για την συγκεκριμένη υπόθεση και με παραγγελία της προς την εισαγγελία Πρωτοδικών ζητεί την άσκηση ποινικών διώξεων σε βάρος στελεχών τραπεζών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κατά την περίοδο 2000-2011.
Οι δανειακές συμβάσεις που ερευνήθηκαν αφορά σε δάνεια ποσού περίπου 250 εκατ. ευρώ»
Αυτά λένε παιδιά οι συντάκτες οι δικαστικοί για τα στελέχη των τραπεζών και των κομμάτων και τα δάνεια. Αυτά λέει η δικαιοσύνη, που ψάχνει να βρει την άκρη του νήματος. Και το τραγούδι συμπληρώνει, λα τα μινόρια:
Μολόγα τα, μολόγα τα
τα φράγκα μοιρολόγα τα
τι γίνανε μολόγατα τα
χορτάρι για τ’ αλόγατα
Πού πολύ προτιμότερο θα ήταν να τα έχουν πιεί οι ίπποι τα μπικικίνια, παρά οι τυφλοπόντικες των κομματικών γραφείων. Θα είχε και κάποια μαγκιά η φάση, θα είχε και κάποια ζούρλια. Κάτι από την τρέλα την εθνική που κατέλαβε κάποτε και ψαχνόμασταν όλοι και όλες για φρέσκα ντουβάρια. Και τώρα νταλαβεριζόμαστε με τη δικαιοσύνη για να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν άλλοι τρώνε σανό κι άλλοι ευρώπουλα…
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου