Χθες, το βράδυ συζητώντας σε μια παρέα για έναν στρυφνό καθηγητή Πανεπιστημίου που τώρα πια έχει βγει στη σύνταξη, ένας πρώην συνεργάτης του μας αποκάλυψε ότι εκτός των άλλων, ήταν και φοβερός μισογύνης.
Αν και...
δεν εξεπλάγην γιατί από το συγκεκριμένο τύπο περίμενα σχεδόν τα πάντα, διαπίστωσα ότι είχα πάρα πολύ καιρό να ακούσω τη λέξη «μισογύνης», θεωρώντας λίγο-πολύ ότι η συγκεκριμένη έκφανση του ρατσισμού δεν είναι πια στις μέρες μας δημοφιλής στην Ελλάδα.
Λίγες ώρες αργότερα, γυρνώντας στο σπίτι, έπεσα πάνω σε ένα link που είχε δημοσιεύσει στο Facebook μια διαδικτυακή φίλη, το οποίο και παρέπεμπε σε ένα αφιέρωμα του αμερικανικού Time στην πρόσφατη καμπάνια του ΟΗΕ που αφορά τη θέση της γυναίκας στο σύγχρονο κόσμο και τα στερεότυπα ανισότητας που συχνά αναπαράγονται.
Με έναν έξυπνο τρόπο, η καμπάνια παρουσιάζει πραγματικά αποτελέσματα αναζητήσεων στο Google από τα οποία προκύπτει ότι αρκετοί χρήστες του Διαδικτύου αναζητούν συχνά πληροφορίες με φράσεις-κλειδιά όπως «οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν δικαιώματα», «οι γυναίκες δεν πρέπει να ψηφίζουν» κ.α.
Με αφορμή λοιπόν τη χθεσινή συζήτηση και την καμπάνια του ΟΗΕ, αναρωτιέμαι μήπως έχουμε λίγο υποτιμήσει ως κοινωνία την επίδραση που έχει στην κοινωνία η αναπαραγωγή στερεοτύπων κατά των γυναικών που λίγο-πολύ ξέρουμε όλοι ότι κινούνται στη λογική και το ύφος του τύπου «άντε να πλύνεις κανα πιάτο».
Προσωπικά πάντως, όπως και στις υπόλοιπες περιπτώσεις ρατσισμού, μου ήταν πάντα αδύνατο να καταλάβω τι είναι αυτό που κάνει κάποιον να νιώθει ανώτερος από κάποιον άλλον χάρη σε χαρακτηριστικά όπως το φύλο και το χρώμα του δέρματος, τα οποία δεν επέλεξε με κανέναν τρόπο ο ίδιος!
parapolitiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου