Τρομοκρατία, τρομοκράτες και Τερέζα

Όταν φουντώνουν οι ανησυχίες για τις ελευθερίες

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Έγραφα χτες για τις Πανελλήνιες και τα Πανεπιστήμια και σκέφτομαι ότι ένα απ’ τα καλά όλης αυτής της ιστορίας είναι ότι γνωρίζεσαι και δένεσαι στις σπουδές με ανθρώπους κάτι παραπάνω από αξιόλογους. Και στη δικιά σου τη σχολή και στις παραδίπλα, όπου πας για δραστηριότητες ποικίλες. Χαβαλέ, συνδικαλιστικά, πολιτικά, γκομενάκια you name it. Έτσι πλουτίζεις τη ζωή σου και 35 χρόνια αργότερα βρίσκεσαι να μιλάς στο τηλέφωνο με τον Υπουργό Δικαιοσύνης και να του ζητάς εξηγήσεις για τα άρθρα 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα!...

Βλέπε τη φασαρία που έχει ξεσηκωθεί στα social media με τις νέες παραγράφους που τέθηκαν σε.. διαβούλευση και υποτίθεται ότι θα μας μπουζουριάσουν όλους έτσι και ανοίξουμε έστω και κατ’ ελάχιστον το στοματάκι μας. Ιδίως με τα περί «διέγερσης», που έχουν πάνω κάτω ως εξής:
«Όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης ή ένταξη σε τέτοια, και προκαλεί κίνδυνο τέλεσης των εγκλημάτων αυτών, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.»
Τα διάβασα τα ανωτέρω και είχα κι εγώ τις απορίες μου, όπως όλοι. Και ρώτησα τον Σταύρο Κοντονή τι γίνεται ρε φίλε στις περιπτώσεις που βγει κάποιος και γράψει «ζήτω η 17 Νοέμβρη» ή το ρίξει σε καουμποϊλίκια ανάλογα εκείνων του Φιλιππάκη. Μου απάντησε ότι όλα αυτά τα προβλέπει ήδη ο Ποινικός Κώδικας, τον ρώτησα κι εγώ γιατί σπεύδουμε λοιπόν να προσθέσουμε και το «διεγείρει», μου απάντησε ότι φραστικό το σχήμα, ότι είναι Οδηγία της ΕΕ, ότι έχουμε φάει ήδη μια παρατήρηση που δεν την έχουμε εφαρμόσει και αν φάμε και δεύτερη πάμε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τον ρώτησα μήπως τρέχει κόσμος στα δικαστήρια πλέον με αυτή την προσθήκη, μου απάντησε ότι και πριν θα έτρεχε αν ήταν όλοι τόσο αγριεμένοι, τον ρώτησα αν υπάρχει φόβος για τα σχόλια και τα τρολαρίσματα στα social media, μου απάντησε ότι δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά και ότι δεν έχει κανένας όρεξη να επιβάλλει λογοκρισία τέτοιου τύπου. Και κάπου εκεί τη λήξαμε την κουβέντα για τα νομοθετικά και είπαμε άλλα δικά μας.

Όταν ολοκληρώθηκε το μπλα μπλα γύρισα στο ίντερνετ κι έπιασα τις βρετανικές εκλογές. Εκεί όπου ο άλλοτε «άχρηστος» Τζέρεμι Κόρμπιν κοντεύει να τουμπάρει τις δημοσκοπήσεις και εκεί όπου η άλλοτε «εκλεκτή» Τερέζα Μέι λέει τη μία βλακεία μετά απ’ την άλλη. Με αποκορύφωμα τη χθεσινή δήλωση ότι αν είναι να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία θα αλλάξει (απ’ την προσεχή Παρασκευή κιόλας!) τους νόμους περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τη Magna Carta δεν ξέρω αν αφήσει στη θέση της, αλλά κι αυτή αρχαία υπόθεση είναι και γιατί δηλαδή να μη βρει μια θέση στο χρονοντούλαπο;

Πέρα από πλάκα, πέρα απ’ τις κατηγορίες ότι εδώ και αρκετά χρόνια η Βρετανία είναι αστυνομοκρατούμενη χώρα (ν’ αγιάσει το στόμα του συγχωρεμένου του Στράμερ), εδώ υπάρχει μια σοβαρή απειλή. Γιατί η Μέι μίλησε ανοιχτά για περιορισμό της ελευθερίας «υπόπτων για τρομοκρατία», έστω κι αν δεν υπάρχουν αποδείξεις για να οδηγηθούν στο δικαστήριο. Με νόμο εγγλέζικο παρακαλώ, όχι με black ops σε κάποια τριτοκοσμική χώρα. Απλοί ύποπτοι, που θα αποφασίζει κάποιος, που θα αποφασίζουν κάποιοι ότι δεν τους χρειάζεται και πολύς αέρας ή πολύ φως. Αν αυτός δεν λόγος κρίσιμος για να σηκωθείς απ’ τον καναπέ και να «μαυρίσεις» την Τερέζα, τότε καλύτερα ξεκίνα να μετράς πόσες ημέρες σου μένουν ακόμη πριν αντικρίσεις τον κόσμο πίσω από τα κάγκελα.

Υ.Γ.: Κάτι ανάλογο σημαίνει άραγε και το «να τελειώνουμε με την πολιτική ορθότητα» του Τραμπ, που έσπευσε να υιοθετήσει ο Άδωνις;

- από το newpost