Δηλαδή, έρχεται ένας σκηνοθέτης και κάνει ταινία ένα συγκεκριμένο βιβλίο (επειδή του άρεσε ως πλοκή προφανώς) και κάποιοι τού ζητούν τον λόγο επειδή δεν πήρε στοιχεία και από άλλα βιβλία...
Αριστούργημα. «Εχω ζήσει τα κρίσιμα γεγονότα και έχω οδηγηθεί σε ασφαλή, τουλάχιστον κατά την κρίση μου, συμπεράσματα πια για τον ρόλο που διαδραμάτισε ο καθένας από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας», γράφει σε επιστολή της προς τον σκηνοθέτη η Ζωή Κωνσταντοπούλου. «Οπωσδήποτε, από τη θέση στην οποία υπηρέτησα, έχω άμεση και ασφαλή γνώση για όσα διαδραματίστηκαν. Και, χωρίς να διεκδικώ να υιοθετήσετε τη δική μου θέση και καταγραφή, απορώ για το γεγονός ότι δεν επιχειρήσατε να διασταυρώσετε τα γεγονότα της περιόδου. Η ταινία σας δεν αναφέρεται σε μια υποθετική, φανταστική χώρα, αλλά σε ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα και τους Ελληνες και στον ρόλο που διαδραμάτισαν πρόσωπα που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας».
Ας πει κάποιος στην αγαπητή Ζωή πως ο Κώστας Γαβράς ταινίες γυρίζει και δεν φτιάχνει ντοκιμαντέρ. Σκηνοθέτης είναι, όχι δημοσιογράφος να διασταυρώνει πληροφορίες. Του φάνηκε ενδιαφέρον το ανάγνωσμα και το έκανε φιλμ. Τόσο απλό και τόσο συνηθισμένο, συμβαίνει εδώ και δεκάδες χρόνια στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Περιμένουμε πώς και πώς να βγει η ταινία στους κινηματογράφους. Θα ζήσουμε στιγμές απείρου κάλλους. Δεν θα ξέρουμε από πού θα μας έρχονται οι βολίδες.
e-tetradio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου