Κάποτε, όταν ήταν στριμωγμένος ο Τριανταφυλλόπουλος και ο αρχισυντάκτης του, Σωκράτης Γκιόλιας του έβγαζε τα κάστανα από τη φωτιά, έλεγε δημοσίως και με καμάρι στην εκπομπή του "έχω ένα διαολάκι, 17 χρόνια μαζί μου, το Σωκράτη, που...με προστατεύει" . Σήμερα αυτό το διαολάκι του 'χει γίνει εφιάλτης. θέλει να το δολοφονήσει. Κοιμάται και ξυπνάει με τη σκέψη του. Τη νύχτα πετάγεται από το κρεβάτι του και οργανώνει σχέδια εξόντωσής του. Θέλει να το αφανίσει, να το καταστρέψει. Γιατί; Τι έκανε πια το διαολάκι, που ο Βελζεβούλης θέλει να το καταπιεί και να το πάρει μαζί του στα έγκατα της κόλασης; Τίποτα σπουδαίο. Καμιά φορά οι λόγοι που μπορεί να προκαλέσουν ένα μεγάλο μίσος μπορεί να 'ναι πολύ απλοί. Όπως εδώ. Ο Σωκράτης, το διαολάκι, έκανε χωρίς να το καταλάβει ένα μεγάλο λάθος. Ξεπέρασε το δάσκαλό του. Τον άφησε πίσω. Κι αυτό ο Βελζεβούλ δεν πρόκειται να του το συγχωρέσει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου