του Παντελή Μπουκάλα
Για να το πούμε με παραθρησκευτική ορολογία, μπορεί το κλίμα να πηγαίνει κατά διαόλου, πράγμα που αναγκάζει ακόμα και τους καλούς καγαθούς ανθρώπους του Νταβός να ασχοληθούν μαζί του, το «χριστουγεννιάτικο κλίμα» εντούτοις οδεύει στον δρόμο του Θεού. Απόδειξη και η χρονική του επέκταση, οφειλόμενη στην πίστη και στην ευλάβειά μας. Κατεβαίνει προς το φθινόπωρο..
(οι επίσημοι και οι εμπορικοί στολισμοί πανηγυρίζουν πια την επομένη της 28ης Οκτωβρίου) και ανεβαίνει προς την άνοιξη: Το έθιμο «κοπή βασιλόπιτας» δεν αρκείται στον Γενάρη, δεν χορταίνει με Φλεβάρη αλλά τσιμπολογάει και από Μάρτη...
Τα μυθικά πλάσματα που αποκαλούνται «απλοί άνθρωποι» συνηθίζουν να κόβουν την πίτα τους την Πρωτοχρονιά. Συντηρητισμός. Αντίθετα, οι πολιτικοί, πλάσματα του παραμυθιού παρά του μύθου, ούτε μία πίτα κόβουν ούτε με την πρώτη μέρα κάθε νέου χρόνου βολεύονται. Κόβουν πίτες σαν να κόβουν κορδέλες σε εγκαίνια. Με το ίδιο πνεύμα, του ναρκισσισμού και της επιδειξιομανίας, και με τον ίδιο σκοπό: να κάνουν το κομμάτι τους. Το φλουρί είναι ήδη δικό τους. Δεν χρειάζεται να ψάξουν εναγωνίως, με χέρια και δόντια, το πιτομερίδιό τους.
Πρωταθλητής στην πολιτικοποίηση της τελετουργικής κοπής της βασιλόπιτας τυγχάνει ο κ. Γεωργιάδης. Φέτος, αν αληθεύουν οι πληροφορίες, θα κόψει πίτα σε σχήμα αναπτυξιακής μπουλντόζας, με αριθμό κυκλοφορίας 112. Στο Ελληνικό βέβαια, και μάλλον την 25η Μαρτίου, συμβολικά. Λογικό, δοθέντος ότι το 2018 έκοψε την πίτα του σε ταπεινό κεντρικό ξενοδοχείο, ενώ πέρυσι υποδέχθηκε σεμνά τους πιστούς του στο Μαρούσι, στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ «Σπύρος Λούης»· εκεί έλαμψε ο Μάστερ-Αστήρ κ. Μπογδάνος, κηρύξας την εξέγερση κατά της «νεοκομμουνιστικής λαίπαπας».
Τα μεγαλεία αυτά όμως τα ζήλεψε ο κ. Βορίδης, ομοΛΑΟγάλακτος του κ. Γεωργιάδη. Και, σαν υπουργός Ανάπτυξης και αυτός, έστω μόνο της Αγροτικής, έκρινε ότι δεν είναι πρέπον να μένει σε όλα δευτερότριτος. Εξ ου και η αρχική απόφαση για βασιλοκοπική τελετή 1.100 ατόμων και κόστους 12.000 ευρώ. Μα πίτα ισομεγέθη του θεσσαλικού κάμπου παράγγειλαν;
Μνημειώδης υπήρξε, πάντως, η απάντηση του κ. Βορίδη στις διαμαρτυρίες των μιζερολάγνων: «Δηλαδή θα πάρουν ΕΚΑΣ αν δεν κόψουμε τη βασιλόπιτα; Τι είδους κοινωνικός αυτοματισμός είναι αυτός; Επειδή κόπηκαν ΕΚΑΣ, μισθός, σύνταξη δεν μπορεί να γίνει γιορτή 12.000 ευρώ;» Α ναι. Λαρτζ σε όλα ο κατά δήλωσή του μαθητευόμενος υπουργός. Και πρωτίστως στον ημιμάγκικο κυνισμό.
- το άρθρο του Π. Μπουκάλα είναι από την Καθημερινή (22.01.2020)
Για να το πούμε με παραθρησκευτική ορολογία, μπορεί το κλίμα να πηγαίνει κατά διαόλου, πράγμα που αναγκάζει ακόμα και τους καλούς καγαθούς ανθρώπους του Νταβός να ασχοληθούν μαζί του, το «χριστουγεννιάτικο κλίμα» εντούτοις οδεύει στον δρόμο του Θεού. Απόδειξη και η χρονική του επέκταση, οφειλόμενη στην πίστη και στην ευλάβειά μας. Κατεβαίνει προς το φθινόπωρο..
(οι επίσημοι και οι εμπορικοί στολισμοί πανηγυρίζουν πια την επομένη της 28ης Οκτωβρίου) και ανεβαίνει προς την άνοιξη: Το έθιμο «κοπή βασιλόπιτας» δεν αρκείται στον Γενάρη, δεν χορταίνει με Φλεβάρη αλλά τσιμπολογάει και από Μάρτη...
Τα μυθικά πλάσματα που αποκαλούνται «απλοί άνθρωποι» συνηθίζουν να κόβουν την πίτα τους την Πρωτοχρονιά. Συντηρητισμός. Αντίθετα, οι πολιτικοί, πλάσματα του παραμυθιού παρά του μύθου, ούτε μία πίτα κόβουν ούτε με την πρώτη μέρα κάθε νέου χρόνου βολεύονται. Κόβουν πίτες σαν να κόβουν κορδέλες σε εγκαίνια. Με το ίδιο πνεύμα, του ναρκισσισμού και της επιδειξιομανίας, και με τον ίδιο σκοπό: να κάνουν το κομμάτι τους. Το φλουρί είναι ήδη δικό τους. Δεν χρειάζεται να ψάξουν εναγωνίως, με χέρια και δόντια, το πιτομερίδιό τους.
Πρωταθλητής στην πολιτικοποίηση της τελετουργικής κοπής της βασιλόπιτας τυγχάνει ο κ. Γεωργιάδης. Φέτος, αν αληθεύουν οι πληροφορίες, θα κόψει πίτα σε σχήμα αναπτυξιακής μπουλντόζας, με αριθμό κυκλοφορίας 112. Στο Ελληνικό βέβαια, και μάλλον την 25η Μαρτίου, συμβολικά. Λογικό, δοθέντος ότι το 2018 έκοψε την πίτα του σε ταπεινό κεντρικό ξενοδοχείο, ενώ πέρυσι υποδέχθηκε σεμνά τους πιστούς του στο Μαρούσι, στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ «Σπύρος Λούης»· εκεί έλαμψε ο Μάστερ-Αστήρ κ. Μπογδάνος, κηρύξας την εξέγερση κατά της «νεοκομμουνιστικής λαίπαπας».
Τα μεγαλεία αυτά όμως τα ζήλεψε ο κ. Βορίδης, ομοΛΑΟγάλακτος του κ. Γεωργιάδη. Και, σαν υπουργός Ανάπτυξης και αυτός, έστω μόνο της Αγροτικής, έκρινε ότι δεν είναι πρέπον να μένει σε όλα δευτερότριτος. Εξ ου και η αρχική απόφαση για βασιλοκοπική τελετή 1.100 ατόμων και κόστους 12.000 ευρώ. Μα πίτα ισομεγέθη του θεσσαλικού κάμπου παράγγειλαν;
Μνημειώδης υπήρξε, πάντως, η απάντηση του κ. Βορίδη στις διαμαρτυρίες των μιζερολάγνων: «Δηλαδή θα πάρουν ΕΚΑΣ αν δεν κόψουμε τη βασιλόπιτα; Τι είδους κοινωνικός αυτοματισμός είναι αυτός; Επειδή κόπηκαν ΕΚΑΣ, μισθός, σύνταξη δεν μπορεί να γίνει γιορτή 12.000 ευρώ;» Α ναι. Λαρτζ σε όλα ο κατά δήλωσή του μαθητευόμενος υπουργός. Και πρωτίστως στον ημιμάγκικο κυνισμό.
- το άρθρο του Π. Μπουκάλα είναι από την Καθημερινή (22.01.2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου